Gefn - 01.01.1871, Síða 93

Gefn - 01.01.1871, Síða 93
93 brjóst út af því að millíónum af peníngum væri eytt til að ala millíón letíngja, sem ekki gerðu annað en hneyksluðu iðjusama borgara með þarflausu prjáli og púðurreyk. J>eir sögðu að gjörvallt Frakkland væri ekki orðið annað en eitt hertjald; og með rífandi mælsku hríngsnéru þeir öllum máls- greinum og ræðutólum til að hæðast að þeim sem sögðu, að ríkisveldinu og þjóðinni væri nokkur hætta húin; þetta sögðu þeir væri tómar uppáfinníngar frá stjórninni, til þess að geta því betur hrínglað með herinn. Við þessar og líkar ræður æptu allir samsinníngaróp og aldrei betur en þegar friðarpostularnir kendu með klökkri röddu og særðu hjarta, að Frakkland heföi nú engin önnur not af sonurn sínum og máltni en þau að gera úr þeim lík og fallbyssur. J>aö þurfti ekki nærri alla slíka mælsku eða talanda til þess að hrífa lýðinn ogskrílinn. Forgefins bar Njáll stallari fram á þíng- inu hin nýju herlög; forgetins talaði hann af allri sinni sálu og öllum sínum anda og klæddi sína innilegustu og heitustu sannfæríngu óumræðilegum búníngi snildar og mælsku til þess að gera mönnum skiijaulegt að sá tími mundi koma, er Frússar rnundu vinna það sem nú er fram komið, en það var eins og að berja á stein; í hvert eitt sinn sem hann reiknaði upp og sýndi svart á hvítu allan þann ógurlega liermannafjölda, sem öll ríki Norðurálfunnar höfðu við búinn, þá var hlegið að honum og sagt að sá tjöldi væri einúngis til á pappírnum og að ef nokkur hætta kæmi að, J>á mundi 611 þjóðin rísa upp og sér hverr einasti maður yrði þá her- maður. »J>ér ávítið mig«, sagði Njáll, »fyrir það að eggeri Frakkland að eintómum Jiervelli; en varið þér yður að þér ekki gerið það að vígvelli«. Fiii menn vöruðu sig ekki á neinu og hirtu ekki um þessi orð sem urðu að áhrínsorðum. Uppástúngur stjórnarinnar voru ræddar á þínginu, en þeim var hotnvelt og umturnað svo mjög, að þegar herlögin loks- ins voru viðtekin, þá voru það orðin allt allt önnur lög en stjórnin hafði tilætlast. J>au fjögur hundruð þúsundmanna, sem ávallt áttu að vera við húnir, voru ekki kallaðir í her-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Gefn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.