Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1921, Síða 25

25
hann lögmaður sunnan og austan eftir tengdaföður sinn látinn,
Sigurð lögmann Jónsson, og hjelt því embætti til 1705. Jafnframt
var hann sýslumaður í Kjósarsýslu 1684 — 1700. Hann dó 3.
sept. 18231 2.
Sigurður Sigurðsson, sýslumaður í Árnesþingi 1724—45, var
sonur Sigurðar lögmanns Björnssonar; hann var landþingsskrifari
1700—1728. Hann dó 11. jan. 1745a. Þá tók Brynjólfur sonur
hans við sýslunni og hjelt til dauða síns 16. ág. 1771. Næsta ár
tók Steindór, sonur Finns byskups Jónssonar, við henni og hjelt
til 1813. Sennilega heíir Brynjólfur haft Snorrabúð eftir föður sinn,
en úr því að Steindór hefir hana ekki á síðustu árum þinghaldsins,
heldur Magnús lögmaður Olafsson, eins og áður er sagt, eru líkur
til, að Steindór hafi ekki tjaldað hana eftir fyrirrennara sina, og er
þá, óvíst hver hefir notað hana 1772—1791, en þá varð Magnús
lögmaður, og var það til dauða síns, 14 jan. 18003. Magnús lög-
maður var kvæntur Ragnheiði, systur Steindórs sýslumanns; gæti
þvi hugsast, að Steindór hefði haft búðina 1772—1791 og eftirlátið
hana þá lögmanninum mági sínum. Geta má þó þess, að bróðir
Brynjólfs sýslumanns var Sigurður landþingsskrifari, 1743 — 1780;
dó það ár, 17. sept. Hann bjó á Hlíðarenda eftir Brynjólf sýslu-
mann Thorlacius, átti Helgu dóttur hans. Getur verið, að Sigurður
hafi haft búð þessa með Brynjólfi sýslum., bróður sínum, og síðan einn.
Allir geta heitið nokkurn veginn á einu máli um það, að þessi
búð, sem nú um 2 alda skeið hefir verið nefnd Snorra-búð, standi
þar, sem »búð Snorra goða (Njáls-s.) var forðum, og sje kend við
hann, enda getur það komið heim við frásögn Njáls-sögu, þar sem
þessarar búðar er getið nokkrum sinnum4.
En hvað því viðvíkur, sem Kálund heldur fram5, að Hlaðbúð,
sem fylgdi Snorrunga-goðorði, eftir því sem sjá má af Sturlunga-
sögu, hafi verið sama búðin og sú er nefnd er »búð Snorra goða«
í Njáls-sögu, þá virði8t S. V. hafa fært fram nokkur rök fyrir þvíf
að svo hafi ekki verið6. Raunar er goðorðið vafalaust kent við
Snorra goða og Kál. gerir ljósa grein fyrir því, samkvæmt Sturl.s.,
hvernig farið hafði um það og hversu það var komið frá Snorrung-
um í hendur Sturlunga7. Nú nefnir Njáls-s. einnig Hlaðbúð og þyk-
1) Sjá Safn II., 138—40, Sýslum.œfir. IV. 62—68.
2) Sjá um hann Sýslum œfir. IV. 341—43.
3) IJm Magnús lögmann Olafsson sjá Safn II, 163—164.
4) Sjá Alþst 15—16 Isl. beskr. I., 103-105, og Árbók 1880, 44—49.
5) L. c. og bls. 136; sbr. Aarb. f. n. Oldkh. og Hi»t. 1899, bls. 9
6) Árb. 1880, 44—49.
7) Sbr. Sturl.-s I. (ntg. 1906 af Kál.), 55. Sbr. Dasent, The Story of
Burnt Njal, I. CXXXVIII-IX.