Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1983, Qupperneq 89

EYVINDARKOFI OG INNRA-HREYSI
93
um orðum í þeirri sem auðsæilega er yngri og danskan lagfærð nokkuð.
í skýrslunni segir svo (lauslega þýtt):
7. (ágúst) Fyrst um morguninn var þoka, en kl. 8 um morguninn
þegar birti upp fórum við frá Biskupsþúfu. Stuttu eftir að við
vorum komnir yfir lítinn læk, sem rennur norðan við þúfuna,
komum við auga á rústir af fáeinum kofum. Þangað riðum við
þrír og sáum að kofarnir höfðu verið 5 að tölu, með allvel hlaðna
veggi og virtist okkur sem búið hafi verið í kofunum fram á síð-
asta vor. Síðan lögðum við á Sprengisand. Par rákumst við á
breiða slóð og af sporum ályktuðum við að þar hefðu 4 menn
gengið. Við ákváðum nú að fylgja þessari slóð fyrst um sinn, sem
við og gerðum, enda þótt við sæjum að hún viki nokkuð frá réttri
leið, því næst komum við að litlum læk með grasivöxnum
bökkum á köflum. Við héldum spottakorn upp með þessum læk
og fylgdum slóðinni, uns við sáum fáein hús og skammt þar frá
nokkurn fénað. Ég hlóð strax pístólu þá sem ég hafði haft með
mér til ferðarinnar, en fylgdarmenn mínir gripu stafi sína og
tjaldsúlur, þar eð þeir höfðu ekki önnur vopn við höndina. Við
fórum nú á undan lestinni og komum auga á tvo menn, sem
gengu frá húsunum, en þegar við hleyptum á eftir þeim, sneri
annar maðurinn við, kastaði fyrst frá sér því sem hann hélt á,
kom til okkar og heilsaði okkur öllum. Ég spurði hann strax
hvað hann héti, en því svaraði hann: „Ég heiti Jón“, en þegar ég
neitaði að þetta væri hans rétta nafn, sagði hann: „Ef ég á að segja
satt þá er mitt rétta nafn Eyvindur Jónsson“. Hinn maðurinn, sem
var í skinnfötum kom einnig til okkar, það var kona hans. Þau
báðu okkur innilega að mega halda lífi og griðum. Ég spurði
hann hvar hestar lians væru. Hann bauðst strax til að sækja þá, en
því boði hafnaði ég. Þá benti hann okkur hvar þeir væru og
ásamt einum af mönnum mínum fann ég 4 hesta í hafti (til að
hindra að þeir strykju auðveldlega) en hófar þeirra voru mjög
gengnir. Við tókum þessar tvær manneskjur og hesta þeirra með
okkur og fórum frá bólstað þeirra hálfri stund fyrir hádegi.
Hér er mest um vert að búseta Eyvindar í Þjórsárverum austan
Þjórsár er staðfest og sagt frá heimsókn í báða bústaði hans þar. Auð-
velt er að fylgja frásögninni um fund fyrri bólstaðarins og er staðurinn
tiltekinn svo að ekki verður um villst, enda þótt verið og kvíslin, sem
rennur sunnan við það séu nafnlaus í skýrslunni. Síðan hefur þetta hvort
tveggja verið við Eyvind kennt og nefnast nú Eyvindarkvísl og Eyvind-