Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1983, Qupperneq 122

126
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Mynd 6. Teikning af legu beinanna K-83. Teikn. Guðmundur Ólafsson. - Fig 6. Skeleton K-
83.
kolaðar á þeim hluta senr sneri að beinunum. E.t.v. er þetta tjara en
ekki líkist þetta efninu sem fannst á K-46 og Jón Steffensen taldi vera
tjöru. Þá voru einnig leifar af ljósu gjóskulagi í þessu sýni, en því miður
er ekki hægt að greina hvort þar er um að ræða H eða H3 en þau koma
helst til greina á þessu svæði. (Eldur er í norðri, bls. 126).
Fjórða og síðasta sýnið sem tekið var af dökku lagi yfir beinunum
sýndi örlitlar viðarleifar undir smásjánni.
Sýnin skera ekki úr um það, hvort líkið hafi verið lagt í kistu. Viðar-
leifar fundust ekki undir beinunum, en hinsvegar mátti greina þær yfir
beinunum, þó smáar væru. Hugsanlegt er, að líkið hafi verið lagt í
gröfina og fjalir ofan á það til hlífðar, en jafnlíklegt er, af þessum litlu
viðarleifum að dæma, að heil kista hefði getað eyðst svo gjörsamlega að
naumast vottaði lengur fyrir henni í jarðveginum.
K-84 var við hlið K-83 og lenti í suðurbakka skurðarins, og voru
aðeins 20 cm niður á beinin. Vélskóflan hafði lyft burt öllum beinum
fyrir ofan hné. Hægri sköflungur lá laus í suðurhlið skurðarins, en neðri
hluti vinstri fótar lá óhreyfður „in situ“. Út frá þessum beinum var
hægt að áætla stefnu grafarinnar og reyndist hún vera sú sama og K-83.
Ekkert fannst sem benti til þess að beinin hafi verið í kistu.
Eins og áður sagði, var erfitt að dæma um hvaða bein tilheyrðu K—82
og hvaða bein K—84. Jón Steffensen telur þó að til K—84 megi flokka
lmakkabein, ennisbein og gagnaugabein, 8 löng leggbein og hægra
mjaðmarbein, flest talsvert sködduð. Þessi bein eru úr fullorðinni (mat-
urus) konu.
Um 2 m austan við grafirnar K-83 og K-84 hefur skurðurinn farið
í gegnum einhvers konar grjóthleðslu og sást hennar merki í skurð-
bökkunum. Virðist hún hafa legið nærri þvert á skurðinn, tæpur 1 m á
breidd og unr 60—80 cnr há frá skurðbotni. Sennilega er hér um að ræða