Óðinn - 01.01.1929, Blaðsíða 26

26
ÓÐ I NN
skordýr og fugla líða hjá sem leiflur,
vafjurtir langar gullinbjöllum glitra:
vefjast um stofna tígurlegra trjáa
og teygja álmur fram á foldar þröm,
og — miðrar jarðar dýrð og geislaglóð,
sem slíkt hann sá; en pað, sem helst hann hefði
óskað að sjá, hann aldrei litið fekk:
mannlegrar sálar vinlegt viðurlit,
nje preyða mannsrödd heyrt, en heyrði í stað þess
flöktandi sæfugls mergðar glam og garg,
lágarða báknin drynja dimt við rifið,
vindþytinn svifa i toppi risatrjáa,
er gróðurfrjóvum greinum skotið fá
und sólarglóð í himinhvirfils firð,
ellegar pverár fossaföllin steypast
pysmikil niður fjallsins hlíð i hafið,
er ranglaði’ hann með sænum eða hann sat
guðslangan daginn, dögum saman uppi
í bjargskor sinni’, er hafi gnapti gegn,
með farþrá manns, er fley sitt brotið hefur
og bíður komu skips, en dag frá degi
sjer enga sigling, að eins þau hin sömu
eldroðnu skeyti upprennandi sólar
sundrast við bjargið, sindra um pálma skóginn;
blossandi sól um hafið alt til austurs,
blossandi sól um eyna, yfir honum;
blossandi sól um hafsins vötn til vesturs;
svo prúðug nótt með himin stórra stjarna,
og hafsins brimgnýr dimmri æ, og — aftur
eldroðin skeyti upprennandi sólar —
en engin sigling.
Stefjabrot
um Einar listamann Jónsson, flutt í kveðjusamsæti, er honum 03 honu hans
var haldið í Winnipeg.
Mjer þykir sem hefjist úr hafsins bóli
í heiðbláa nálægð vor ættjarðarfjöll
og Fjallkonan tignprúð á stuðlabergsstóli
með stjarnfjallað skautið hvítt sem mjöll.
Hún sendir nú óskir með hugskeytum hreinar
i hóp vorn: »Jeg bið ykkur fyrir hann Einar.
Með virktum hún má og af kurteisi kyssa ’ann
hún Kólumbía; pað sæmd mjer jeg finn,
en, börn min, pið vitið jeg má ekki missa ’ann
og minnist pess jafan, að hann
er dýrasti drengurinn minn«.
Pau hugskeyti móður oss feginleik fylla,
því fjarvistum skiljum vjer ást hennar best.
Hvort mun oss ei ljúft þá að heiðra og hylla
vorn hjartfólginn bróður og aufúsugest,
pann frömuð, er listanna meginmyndir
ijet meitlaðar, skýrðar við sagnanna lindir,
í fylkingum hefjast sem helga dóma,
er heimur lista mun siðar dá,
því verkin hans Einars lifa og Ijóma,
og ljósið frá Sökkvabekk skin
á »Einbúann« auslur í sjá.
Pví efst upp að Sökkvabekks helgum hörgum
hans hugsjónir flugu og sókndjörf prá
sem hvítir fálkar að himinbjörgum,
er heiðblámann fleygustu vængjum slá;
en valfleyg hugsjón í þrá við prautir
°g pyngstu búsifjar ryður sjer brautir;
nú stendur hann eins og stuðlabjörgin
og stöpull frægðar og sæmd vors lands,
því myndirnar sínar hann hjó við hörginn,
er f hugsjá andans hann sá,
og lifa í listverkum hans.
Hjónin í Álfsnesi á Kjalarnesi.
Myndin, sem hjer fylgir, er af merkishjón-
um á Kjalarnesi, Kristjáni Þorkelssyni hrepp-
stjóra í Álfsnesi og konu hans Sigríði Guðnýju
Þorláksdóttur.
Kristján er fæddur 27. okt. 1861 í Þverárkoli
í Kjalarneshreppi. Faðir hans var sonur Kristjáns
hreppstjóra í Skógarkoti í Pingvallasveit, og hjó
hann þá í I’verárkoti. Móðir hans var Byrgjet
Þorsteinsdóttir Einarssonar frá Sliílisdal í sömu
sveit. Árið 1867 fluttist hann með foreldrum
sínum að Fellsenda í Þingvallasveit og ólst þar
upp til 21 árs aldurs hjá foreldrum sínum, sem
þá höfðu við mikla fjárhagslega erfiðleika að
búa. Á þeim árum varð tvívegis niðurskurður á
sauðíje og margskonar peningatjón af völdum
fjárkláðans.
Árið 1883 fluttist hann með foreldrum sínum
að Helgadal í Mosfellssveit og var þar 1 ár og
2 árin næstu var hann við járnsmíðanám hjá
Sigurði Oddssyni á Mógilsá og Mosfelli. Eftir
það fór hann aftur til foreldra sinna, sem þá
voru þrolin mjög að heilsu og mjög fátæk, og
var hjá þeim 1 ár. Næstu 4 árin bjó hann á
Helgadal með foreldrum sínum, og að því loknu
fór hann að Varmadal í Kjalarneshr. sem hús-
maður — þótti Helgadalur oflítiljörð. í Varma-
dal hafði hann skepnur samhliða því, sem hann
stundaði ýmsa vinnu, svo sem sjóróðra, er hann
hafði stundað frá 15 ára aldri, og reri 32 ver-
tíðir; var einnig við vegavinnu og byggingar.
Árið 1895, 27. okt., giftist hann konu sinni
Sigríði Guðnýju Þorláksdóttur Jónssonar í Varma-
dal á Kjalarnesi; er hún fædd 12. okt. 1871.
Hafa þau hjón eignast 15 börn, mistu 1 dótlur í
æsku, en 14 lifa og eru: