Óðinn - 01.01.1929, Blaðsíða 63

ÓÐINN
63
Hve ljúft er að hlýða án efa þeitn óm
og ekkert um siðgæði hirða,
en láta sem dygðin og trúin sje tóm
táldrægni, er lífsgleði myrða.
Frá einangra sveitunum unglinga fjöld,
ókunnug mannlífsins hættum,
keppir til borganna, að vaxta sín völd
og vinna að lífskjörum bættum.
En þar liggur falinn oft freistinga her
svo fjölmargur, alvanur hildi.
Pau manngildis fræin, er bernskan gljúp ber,
eigi blómgast sem vera skyldi.
Og siðferðisbrynjan, cr foreldra fjöld
skal fátæku börnin sin klæða,
vill eyðast, það losnar um hálslín og höld,
svo hægt er inn mishollu að læða.
En spretti þar hnappur, þá flnst mörgum fljótt
hún fánýtt og útslitið klæði,
er sigraðir fleygja, svo sál verði rótt
og soflð hún geti í næði.
Mörg bernskunnar háleita siðgæðis sýn
i samfagnaðs lífsnautnum dofnar,
og lifsstefnur myrkvast og manngildið dvin,
það maðksmjúgast þjóðlifsins stofnar.
Æ, vitkast þú, æska! og gæt þín i glaum,
þitt guðseðli þroska í verki.
Ef starfsárin líða i dvala og draum,
það deyjandi þjóðlífs er merki.
V.
Frá heimkynnum nautna ei leiðin er löng
til landmarka sorga og eymda.
Mörg æskunnar stig eru staklega röng
með stórverka ákvörðun gleymda.
Að lita um hávorið blaðrúin blóm
með brotslitnar eðlisins rætur,
og skaðbrotinn söngfugl með skerandi róm
á skyntaugar kveljandi Iætur.
Er hálfnað að árum var æskunnar skeið,
þig aftur jeg, Hugljúf, nam lita.
Mjer fanst þú þá orðin á lifinu leið
og lífsþrótti búin að slíta.
Sem brunagjall kulnað þitt kendanna líf,
sett kolsvörtum blettum og örum,
með ómennings erlenda hjegóma hlíf
og heimsbros á fölnuðum vörum.
Pitt pund, sem að faðirinn góður þjer gaf,
var glatað og fjekst ekki aftur.
Pað gervalt var rándýrum upp jetið af
og ónýttur mestur þess kraftur.
Pitt dýrmæta fjöregg var brenglað og bælt
og blóð draup úr sprungu þess hverri.
Svona’ hafði lausláta lífið þig tælt
og Iemstrað og gert þig æ verri.
Magnús Torfason Alþingisforseti.
Hann er fæddur í Reykjavík 12. mai 1868, sonur
verslunarmanns Torfa Magnússonar og konu hans Jó-
hönnu Pjetursdóttur kaupm. Bjarnasonar. Hann varð
stúdent 1889 og tók
lögfræðispróf við
háskólann í Khöfn
13. febr. 1894. Var
s. á. settur sýslu-
maður i Rangár-
vallasýslu og fjekk
veitingu fyrir því
embætti 1895. Bjó
hann þá á Árbæ i
Holtum. 1904 fjekk
hann ísafjarðar-
sýslu og varð bæj-
arfógeti á ísafirði,
en nú hefur hann
um hríð verið sýslu-
maður Árnesinga.
Hann hefur jafnan
verið talinn reglu-
samur og röggsam-
ur embættismaður.
Á þingi hefur hann
átt sæti öðru hvoru
frá því 1901. Pá var hann þingmaður Rangæinga, en
var síðan um eitt skeið þingmaður ísfirðinga, og nú er
hann þingmaður Árnesinga. Hann var áður í Sjálf-
stæðisflokknum gamla, en er nú framsóknarmaður. Á
tveimur síðastliðnum þingum hefur hann verið forseti
sameinaðs þings. Síðastliðið vor sagði hann af sjer em-
bætti, en mun þó ekki fara frá því að svo stöddu, vegna
áskorana frá sýslubúum, er óska, að hann sitji kyr, og
hafa lýst yfir trausti á honum.
VI.
Hjer kveð jeg þig, fornvina, í siðasta sinn.
Sorglegur reyndist mjög lífsferill þinn.
Um farminning þína til framtíðar Iands
úr fölum braglaufum hnýtti jeg krans,
þó ljómi ekki fagurskært liturinn.
Æ, forðist þið, systkini fögur og góð,
farmanna villur og hættunnar slóð.
Farið æ varlega i gleði og glaum
og gefið ei dygðunum slakan taum.
Ó, lífgið, en kæfið ei, kærleikans glóð.
Vor.
Leysast vetrar fanna fjötrar,
fegrast grundir, mýrar, hlíð.
Gleði strengir stöðugt nötra.
Styrkja þróttinn veður blíð.
Fræin höfgum bregða blundi,
breiða krónu í sólarljós.
Magnús Torfason.