Óðinn - 01.01.1929, Blaðsíða 50

50
ÓÐINN
Ólafur Ólafsson trúboði.
SiðasLliðin missiri hefur dvalið hjer heima í kynnis-
för Ólafur Ólafsson trúhoði frá Kína ásamt frú sinni,
sem er norsk að ælt. Ólafur hefur nú lengi unnið að
trúboöi i Kína og er vinsæll og vel metinn af starfs-
bræðrum sínum og trúbræðrum þar eystra. Hann gekk
á trúboðsskóla í Noregi, fór svo til Vesturheims og
þaðan til Kína. Er hann orðinn vel að sjer í kínverskri
tungu, og nýlega hefur hann gengist fyrir því, að út
hafa komið í kínverskri þýðingu, í sjerstöku kveri,
nokkrir af Passíusálmum Hallgríms Pjeturssonar. Þýð-
andinn er enskur prestur. Mun þetta vera fyrsta fslenska
bókin, sem út hefur komið á kínversku. Pau Ólafur og
kona hans fóru hjeðan í vor til Noregs, ætluðu að
dvelja þar um tíma i sumar, en halda svo austur til
Kína og taka við fyrra starfi sínu þar.
leitað; skemtinn í viðræðum og fróður vel.
Hann hefur aflað sjer furðumikillar þekkingar af
sjálfsdáðum þrátt fyrir mikið annríki o. fl.
Kona Árna er Gíslína Jónsdóltir frá óttar-
stöðum. Börn þeirra eru Guðmundur og Guðrún,
ógift heima, Filippus útvegsmaður og Katrín,
gift Árna Árnasyni símritara.
Árni er góður íslendingur, þjóðrækinn, tryggur
og vinfastur og vel metinn af öllum, sem hon-
um kynnast.
15. mai 1929.
Páll Bjarnason.
*
Magnús Hj. Magnússon
fræðimaður.
Ef til vill koma andstæður náttúrunnar hvergi
skýrar í Ijós hjer á landi en á Vestfjörðum.
Dalirnir þar eru margir þröngir og fjallakreptir.
Og að fjörðunum liggja sæbrattar hliðar, skriðu-
berar og fátækar að gróðri. En himingnæfandi
fjöllin eru eins og risa-útverðir, sem bjóða vetr-
arsvalanum byrginn og láta næðinginn leika um
sig. Þau eru skjólveggir, sem hlúa að sveitunum,
þó þau byggi sólskininu út í nokkra mánuði.
En skammdegið er þar þungbúið og kvöldin
löng og stundum ömurleg, þegar vindurinn
þýtur í þakskegginu og börnin sofna við brim-
hljóðið. — En þegar vorið breiðir bjarmafeld
sinn yfir sveitirnar gleymist útkjálkasvipurinn
og niðdimm vetrarnóttin. IJví fjöllin verða hlý-
leg og brosbýr á þeim tima, þegar dagurinn
deyr ekki, en aftanskinið bíður eftir morgun-
geisladýrðinni á fjallatindunum. Þá er vor og
þá er líf á Vestfjörðum. —
í skjóli fjallanna er svo undarlega hlýtt, þó
að kastvindar sveifli sjer aðra stundina ofan úr
fjallaskörðunum. 1 skjóli þeirra hafa þróast
margar sjálfstæðar hugsanir. Þar hefur verið
lesið og kveðið í kyrðinni. Þar hefur líka verið
ort og skrifað fleira en alþjóð veit um. Því
hefur ekki verið útvarpað úr vestfirskum dölum
og fjörðum, sem ort hefur verið til dægrastytt-
ingar eða skrifað af þörf. — Þegar skammdegis-
sólin roðar aðeins hæstu tindana, líta menn
þangað og hugurinn leitar ósjálfrátt út fyrir ^
fjallamúrana. i
Súgandafjörður er ekki stór eða mikillát sveit.
Innan skjólveggja fjallanna lifa þar um 500
manns að meðtöldu kauptúninu Suðureyri, sem
telur um 300 sálir. —
Fyrir nokkrum árum lilði þarna maður, sem
sjerstaklega var athyglisverður fyrir ritstörf sín,
sem öllum tómstundum varði til ritstarfa og
skáldskapar, þrátt fyrir óteljandi andstæður á
þvi sviði og slæmt umhverfi.
Þessi maður hjet Magnús Hjaltason og var
þektastur undir nafninu Magnús Hj. Magnússon,
eins og hann skrifaði sig í seinni tíð. Ekki þurfti
langa kynningu til þess að komast að raun um,
að þarna var gáfumaður á ferð, hugsandi og