Óðinn - 01.01.1929, Blaðsíða 36

36
ÓÐINN
jf . ...k -....
Sigurður P. Sivertsen prófessor.
sonar og hætti þá Kristbjörg bústjórn, en var
hjá þeim hjónum þar til hún dó eftir þuDga
legu 15. apríi 1926. Hún var orðin þreylt bæði
af mótlæti og mikilli vinnu.
Kristbjörg var fríð kona sýnum. Freklega í
meðallagi há og þjett á vellí. Hún var síkát og
fjörleg í öllum hreyfingum. Ekki var hún skóla-
gengin frekar en alþýðufólk alment á þeim tíma,
en lítils-háttar tilsögn hafði hún fengið í skrift
og reikningi og skrifaði sæmilega rithönd.
Hún var skýrleikskona að eðlisfari og hafði
unun af kveðskap og kunni líka mikið af ljóð-
um. Hún var trúrækin og hjelt fast við sína
barnatrú til dauðadags. Hún var mjög hjarta-
góð og hafði alt af sterka löngun til þess að
gera mönnum greiða og leysa vandræði manna
af fremsta megni. Hafði hún lika vanist því f
uppvexti.því að Eiríkur fóstri hennar var mesti
greiðamaður. Voru þau hæði samhuga um að
láta sem mest gott af sjer leiða meðan þau lifðu
og áttu ættingjsr þeirra og venslamenn og fleiri
raungott athvarf þar sem þau voru, enda voru
þau rnjög trygglynd.
Kristbjörg var ein af þeim mörgu merkiskon-
um þessa lands, sem telja heimilin ríki sitt og vinna
þar sitt göfuga- og þýðingarmikla uppeldis- og
hússtjórnar-starf hávaðalaust. Hún ljet sig því litlu
skifta glamur nútíðar menningarinrar um jafn-
rjettiskröfur kvenna til allra starfa þjóðfjelagsins
á móts við karlmenn. Var hún þvert á móti vis
til að gera gis að þeim hávaða öllum saman og
hjelt að konum gengi illa að breyta eðli sínu og
síst að það hefði göfgandi áhrif á mannkynið.
Hallgrímur Benediktsson framkv.slj.
Kristbjörg var ráðdeildarsöm og dugleg bú-
kona, og átti hin göfuga gamla íslenska gestrisni
fast aðsetur á þeim heimilum, sem hún stjórn-
aði, sem ráðskona eða húsfreyja, enda var þar
jafnan gestkvæmt.
Kristbjörg var mjög harngóð og sýndi það oftí
verki, t. d. í uppeldi Eiriks Sigfússonar, fósturson-
ar síns, og með þvíaðganga í móðurstað stúlku-
barni, sem þau Eiríkur tóku á fyrsta ári og ólu upp,
að nafni Jakobina Gísladóttir. Misti hún mikið
við fráfall Kristbjargar. Auk þess hafði hún og
fóstri hennar lengi heilsulítil hjón með 2 börn-
um, sem ekki gátu unnið fyrir sjer og hefðu
því ella verið á sveitinni. Taldi Kristbjörg slíka
hjálp ekki eftir.
Sem dæmi upp á ást Kristbjargar við minn-
ingu manns hennar má að endingu geta þess,
að drengur á næsta bæ var látinn heita eftir
honum og Jjet hún sjer alt af sjerstaklega ant
um hann á meðan hún lifði og gaf drengnum
að lokum minningargjafir fyrir andlát sitt.
Hún hjelt glaðværð sinni og Ijettlyndi til dauða-
dags, þrátt fyrir mikið mótlæti. Er enginn vafi
á því, að trúarstyrkur hennar veitti henni festu
og þrótt. Hún trúði því örugg, að hún mætti
ástvinum sínum hinumegin grafarinnar þar sem
ekkert aðskildi þau framar.
Sveitungar Kristbjargar og vandamenn sökn-
uðu hennar mikið. Sýndu menn henni líka sið-
ustu virðingu og þakklætisvott með því að fjöl-
menna við útför hennar. Hún var jarðsett í
Kirkjubæ við hlið manns síns.
Ritað I jan. 1929.
B. H.