Óðinn - 01.01.1929, Blaðsíða 29
ó Ð I N N
29
sinni langa hríð, sem hann mat mikils að von-
um. t*að var jarpskjóttur hestur, skeiðgammur
mikill og ofsaviljugur. Fóru þeir marga ferðina
saman og sáust þá lítt fyrir um leiðir, ef svo
bar undir, því að Skjóna voru flestir vegir fær-
ir. Báðir voru alþektir þar víða um hjeruð,
maðurinn og hesturinn, og báðir að góðu.Varla
mundi það vera í óþökk Guðmundar, að hests-
ins er hjer getið.
Guðmundur gaf sig lítt að opinberum málum;
var um hríð í
sveitarsfjórn og
sat eitt sinn
varamaður á
sýslufundi, en
kvaðst fátt vilja
síður gera.
Guðmundur
vartryggurmað-
ur og vinfastur,
en ekki allra,
stiltur vel og
gætinn, en ein-
beittur ogsnögg
ur i fasi, ef því
var að skiíta.
Barngóður var
hann og málti
ekkert aumt sjá.
Fjáreyðslumað-
urvar hanneng-
inn að nauð-
synjalausu og betra var að biðja hann mikils til
þarfra hluta en lítils til óþarfra. Ekki brast hann
rausn og höfðinglyndi, er á reyndi, og mun það
seint gleymast þeim, er af nutu. — Síðustu árin var
hann farinn að heilsu. Hans mesta yndi \ar þá
að gæta barnanna. Þau kölluðu hann afa sinn,
og átti hann það nafn skilið. — Seinustu mán-
uðina lá hann rúmfastur. Dánardægur hans var
7. sept. 1927.
Af systkinum Guðmundar eru nú ekki á lífi
nema Ragnheiður, kona Stetáns Eiríkssonar á
Litlu-Reykjum, Guðfinna, ekkja Bjarna Eiríks-
sonar í Túni, og Margrjet ljósmóðir í Hafnar-
firði, ekkja Jörundar Þórðarsonar trjesmiðs. En
dáin eru þessi: Einar, kvæntur Ingibjörgu Gríms-
dóttur; Vilborg, gift Sigurði Ásmundssyni í Mið-
engi á Vatnsleysuströnd ; Tómas á Einifelli og
síðar í Reykjavik, kvæntur Ástrós Sumarliða-
dóttur; Guðlaug, ógift, Elín, gift Bjarna Bjarna-
sjmi i Ölvesholti; Agnes, gift Bjarna Rorlákssyni
á Hellum á Vatnsleysuströnd. Öll voru systkini
þessi mestu efnismenn, dugnaðar og ráðdeildar-
fólk, og er margt manna frá þeim komið, þó
að hjer sje ekki talið.
Guðrún kona Guðmundar var fædd í Eyvík
4. júni, en fluttist með föður sinum að Hróars-
holti tveggja ára gömul og ól þar allan sinn
aldur. Halldór
Bjarnason.faðir
Guðrúnar, bjó
lengi í Hróars-
holti, alþektur
merkismaður á
sinni tíð. Hann
andaðistáheim-
ili dóttur sinnar
1908 í hárri elli.
Seinni kona
hans.Ingveldur,
lifði fram til
1912. — Bjarni
afi Guðrúnar
bjó í Holtakoti,
hann var sonur
Einars á Vatns-
leysu, Halldórs-
sonar í Efsta-
dal, á lífi 1729,
þá 68 ára,
Narfasonar í Efstadal, Einarssonar í Gröf, Jóns-
sonar á Laugarvatni og siðar á Kringlu. Kona
Jóns var Þuríður dóttir Oddleifs og Ingibjargar
bróðurdóttur Daða í Suóksdal. Jón var sonur
Narfa Ormssonar sýslumanns i Reykjavik og
Ingibjargar Narfadóttur, lvarssonar ábóta á Helga-
felli. Faðir Orms var Jón sýslumaður i Gull-
bringusýslu, Árnasonar prófasts í Hruna og síðar
ábóta í Viðey.
Móðir Guðrúnar var Guðríður Þórðardóttir
frá Ormsstöðum, Guðmundssonar bónda sama
staðar, Guðmundssonar á Hömrum, Jónssonar
sama staðar, Ólafssoaar. Kona Guðmundar á
Hömrum var Hallgerður Magnúsdóttir spítala-
haldara í Kallaðarnesi, Guðmundssonar spítala-
haldara í Iílausturhólum, Magnússonar í Laug-
arási, Magnússonar sama staðar, er kallaður var
»miser«, Illhugasonar á Hafgrimsstöðum í Skaga-