Eimreiðin - 01.01.1904, Blaðsíða 57

57
Með böm sín á handlegg hún brekkuna kleif,
unz brjóstið var óvígt af mæði.
Hún iðkaði’ ei bóknám, en »examen« tók
í alþjóðar lífsraunafræði.
Hún lærði kverið — og annað ei,
nema iðjunni kröftum að fórna.
En kent gat hún biskupnum kærleik og trú,
og kónginum öðrum að stjórna.
Er hrímþoka ellinnar hjúpaði brár,
ei hopaði vonin frá merki.
Hún önd sína vátrygði’ og iðgjöldin lét
að enduðu hvers dags verki.
Á einstigi dauðans svo örugg hún gekk,
við alla menn sátt og í friði,
með fingurna knýtta á kraftvana hönd,
og kjúkurnar undnar úr liði.
í hallarsal auðmannsins hlýtt er og bjart;
þar heyrast ei óp hinna grátnu.
Og kalt þætti frúnni að klifra um fjöll
í klakaspor ekkjunnar látnu.
í erfiljóðunum eftir ritstjóra
höf. meðal annars svo að orði:
í’ú laukst upp Dofra leynisal
með lykli anda þíns.
Þar logaði sjálfur ljósvakinn
á lampa Aladíns.
Og bergið varð að hárri köll.
Hver hurð úr grópi veik,
er fossins andi og fjallsins sál
þar fóru í risaleik.
Kringsjár« (bls. 116—19), kemst
Með pósti hveijum ljós og líf
um löndin sendir þú,
og sýndir kreddu: kærleikann,
en klerki: von og trú.
í glöðum huga gekstu kring
með góðra þinga val;
með lýsigull í karlsins kot
og kóngsins hallarsal.
Það væri freistandi að tilfæra margt fleira úr erfiljóðum G. F., en
því miður leyfir rúmið það eigi og verðum vér að vísá mönnum í
sjálfa bókina. Væntir oss að þau muni öll verða talin vel hlutgeng
og mörg langt fram yfir það.
Síðasti kafli bókarinnar heitir »Úti og inni«, og eru það kvæði
ýmislegs efnis: um náttúruna og veðrabrigði, brúðkaupskvæði, ljóðabréf,
tækifæriskvæði o. fl. Eru mörg af þessum kvæðum prýðisgóð, og öll
hafa þau eitthvað til síns ágætis, þótt sum þeirra séu dálítið gölluð.
G. F. hefur fyrir löngu sýnt, að hann er skáld og miklum og
góðum hæfileikum búinn. En það, sem hingað til hefur frá honam
komið, hefur að öllum jafnaði verið svo brotakent og sundurleitt, að
erfitt hefur verið að gera sér grein fyrir, hve víðtæk skáldskapargáfa