Eimreiðin - 01.01.1904, Blaðsíða 10

IO
áttu að bunga út frá mjöðmunum. Siður þessi hefir haldist til
vorra daga: Með því að fella pilsið við haldið hefir ávalt verið
reynt að fullnægja kröfum nýbreytninnar í þessu efni.
Varla aðrar konur en göfgar hafa í fyrstu borið slíka búninga
og þá, sem nýlega vóru nefndir. Meginþorri alþýðunnar hefur
varla getað fylgt með
á annan hátt en að
taka aðeins upp það,
sem var raunhæft í
nýja búningnum, með-
al annars skifting hans
í upphlut og pils. Pó
er líklegt, að íslend-
ingar hafi frá elztu
tímum þekt slíka að-
greining, en nú hafi
hún fyrst verið alment
notuð. Hvernig sem
öllu því er varið, þá
er víst, að nýbreytni
viðreisnartímans, sem
kom til íslands frá út-
löndum, hefur sett
glögt mót á viðhafn-
arbúning íslenzkra
kvenna. Paðan stafar
hempan; en undirhenni
var, eins og áður er
sagt, borinn kjóll í
tveim hlutum, pils og
þröngur upphlutur.
Búningur þessi hélzt á
íslandi með nokkrum
Cn, ■JcrrrifnLe v JBryllujxf CDrayt.
8. Bníður í bníðarskarti frá miðbiki 18. aldar.
(Eftir Ferðabók Eggerts Ólafssonar).
smávegis tilbreytingum fram á 18. öld, eins og sézt á 5. og 9.
mynd. 5. myndin sýnir oss meðal annars tvær konur. Önnur
þeirra, að líkindum brúður, er sitjandi; hún er í þröngum upphlut
og pilsi, sem liggur í fellingum og hrukkum um mittið. Hin kon-
an, sem er í feldri hempu, er að falda henni. 9. mynd sýnir oss
heldri konu frá miðri öldinni. Hún ber alveg sama búning og