Eimreiðin - 01.01.1904, Blaðsíða 2

2
um (nistum) eða böndum. Auk þess var hann oft bryddur eða
hlaðbúinn og fóðraður með skinni eða loðskinni og skreyttur mött-
ulskjöldum. Hann var oft fótsíður.
Konur báru langt og fagurt hár. Ungu stúlkurnar báru slegið
hár. Pví var haldið að höfðinu með skarbandi eða hlaði, sem
oft var gylt. Ef hárið var langt, var endum þess stundum drepið
undir beltið.
Á hinn bóginn báru giftar konur sérstakan höfuðdúk, motur
eða höfuðlín.
Eftir því,.sem séð verður í sögunum, mátti falda sér með
höfuðdúk þessum á ýmsan hátt. Allur búningurinn, settur í röð
og reglu á höfðinu, var ýmist nefndur faldur, krókfaldur eða
sveigur.
Nöfnin krókfaldur og sveigur benda á bogna lögun, er höf-
uðbúningurinn hefir þá haft. Um krókinn eða sveiginn var dúkn-
um eða líninu vafið.
Á hinn bóginn er erfitt að sjá glögglega í sögunum, hvernig
höfuðbúningur þessi, sem áreiðanlega fylgdi viðhafnarbúningnum,
var gerður og honum komið fyrir á höfðinu.
í Laxdælu er talað um höfuðlín, sem augljóslega er ætlað til
þess að vefja um höfuðið:
þegar Kjartan fer frá Noregi, gengur hann á fund Ingibjargar,
systur Ólafs konungs Tryggvasonar. Pá, segir sagan, »tekr Ingi-
björg til mjöðdrekku, er stendr hjá henni. Hon tekr þar ór motr
hvítan, gullofinn, ok gefr Kjartani ok kvað Guðrúnu Ósvífrsdóttur
hölzti gott at vefja honum at höfði sér, — ok muntu henni gefa
motrinn at bekkjargjöf; vil ek, at þær íslendinga konur sjái þat,
at sú kona er eigi þrælaættar, er þú hefir tal átt við í Noregi.
þar var guðvefjarpoki um utan; var þat enn ágætasti gripr«.
Pess er getið í sömu sögu, að höfuðlínið var borið við brúð-
kaup: »Guðrún sat innar á þverpalli og þar konur hjá henni og
höfðu lín á höfði«. Pað var þá kallað brúðarlín.
Brúðarlínið var oft mjög langt. í sögu Gísla Súrssonar er
talað um »höfuðdúk tuttugu álna langan«. Á öðrum stað sést,
að hátt brúðarlín var talið mikið skart. Línið féll niður frá hvirfl-
inum og huldi að nokkru leyti andlitið. Eigi vita mennn, hvort
brúðarlíninu sjálfu var vafið um höfuðið í toppmyndaða strýtu eða
nðeins hengt utan yfir faldinn.
Konurnar á íslandi vóru, einsog annarstaðar á Norðurlöndum,