Eimreiðin - 01.01.1904, Blaðsíða 5

5
4RRE NkGtmt N 'CHKlsTiKAc.Vim
nSÐEDENJlfiCréBfR NTE daatteK
ÍöyZHAtSATDOi IXWnEMÍaTCBE
8«A_,M>, JböSjWAIWí ■'
Eftir að Englendingar fóru að senda verzlunarskip til íslands,
fluttist afarmikið af klæði og lérefti inn í landið. I elztu lögbók
íslendinga. » Grágás«, er
annars léreft þegar talið
með þýðingarmestu vöru-
tegundum. Pað kom í
ljós, að innflutningur þessi
frá útlöndum gat stund-
um orðið hættulegur heil-
brigði manna. Sumarið
1493 °g árið eftir gekk
afarmannskæð drepsótt
yfir Island. Hún fluttist
til landsins, til Hafnar-
fjarðar, í stórum bláum
klæðisstranga 'með ensku
skipi. Af auglýsingunum
og verðlagi við vörusöl-
una, er íslenzku yfirvöld-
in sömdu, þegar útlend
verzlunarskip komu til
landsins, sjáum vér, að auk klæðis og ensks lérefts vóru fluttar
inn húfur og skór og margt annað. Um leið fáum vér að vita,
að íslenzkt vaðmál var gjaldgeng verzl-
unarvara til útlanda, þangað til að út-
flutningar þess hættu á 15. öld. Af
þessu getum vér leitt þá ályktun, að
íslenzkar konur hafi haft mikið starf við
vaðmálsvefnað á öllum miðöldunum. Auð-
vitað var vaðmál eigi aðeins flutt út úr
landinu; það var að minsta kosti eins
mikið haft til fata í landinu sjálfu. Eins
og Troels Lund hefir sýnt1 fram á,
vóru Norðurlandaþjóðir klæddar ullarföt-
um á öllum miðöldunum; og þótt allmikið
3. Kvenbunmgur frá 1673. af klæði og lérefti væri flutt inn til landa
(Eftir grafskrift í Stórólfs- , , , ,
hvolskirkju) þessara, þa helt þo meginþorn tbuanna
áfram að klæðást vaðmálsfötum. Um
2. Búningar frá 1652.
(Eftir grafskrift, sem nú er í Forngripasafninu),
1 Dagligt Liv i Norden i det 16. Aarhundrede, 4. Bog: Klædedragten. Folke-
udgave 1903.