Eimreiðin - 01.01.1904, Blaðsíða 22

22
Pa var selt á íslandi bæði stórgerðara og smágerðara klæði
frá Danmörku. Embættismenn, konur þeirra og börn, kaupmenn
og yfirleitt allir, sem stóðu að einhverju leyti fyrir utan bænda-
stéttina, reyndu á íslandi, eins og ávalt og alstaðar, að standa
einu stigi ofar en alþýðan, með því að bera föt, útlend að sniði
og smágerðari að efni. Smátt og smátt fóru bændur og konur
þeirra að líkja eftir heldri mönnum og konum. Á þann hátt gat
útlend tízka með hægð náð föstu haldi á þjóðinni.
24.—25. Reiðföt frá ofanverðri 18. öld. (í Forngripasafninu).
Litirnir. Á viðreisnartímanum vóru, eins og áður er sagt,
fataefnin mjög marglit. En á 18. öldinni hafði smekkurinn breyzt
í þessu efni. Eggert Ólafsson1 kemst svo að orði um sam-
tíðarmenn sína: »Á öllu landinu gengu bændur í svörtum vaðmáls-
fötum, svo manni gat dottið í hug, að þeir væru ávalt syrgjandi.
í fyrndinni báru þeir þó eigi svarta heldur brúna, gráa og hvíta
vaðmálskyrtla. Og á helgum dögum báru margir bláa og rauða
kyrtla«. Heldri menn og konur báru mjög »hjálita búninga úr
1 Eggert Olafsen og Bjame Povelsen. Rejse igennem Island o. s. frv. (Sorö 1772).