Eimreiðin - 01.09.1909, Qupperneq 19

179
Úti’ á völlunum alt var slegið.
— Ótal ljámýs af dauðu hræi!
Unga hafði’ hann í hreiðrum vegið.
— Hjartað var ekki af góðu tægi,
en hugur meiri’ en í meðallagi.
JÓN SIGURÐSSON.
Stjórnin og sjálfstædismálið.
Sá stjórnmálaflokkur íslenzkur situr nú að völdum, er þjóð-
frelsisfánann hefir dregið hæst á stöng — upp í topp meira að
segja. Á fána þann hafði hann ritað »sjálfstæði« og veifað hon-
um sem skilnaðarfána«. Sjálfstæðisflokk nefnir meirihlutinn
sig og er það gott og blessað, ef gera má ráð fyrir, að renta
fylgi nafni og honum sé það fullljóst, hvílíka voðaábyrgð það
nafn hefir í för með sér. Á sjálfstæðismönnum hvílir sú skylda,
að vinna í hvívetna og einbeitt að því, að sjálfstæðistakmarkinu
verði sem fyrst náð. ÍVí hafa þeir og heitið þjóðinni og til þessa
hefir hún kosið þá á þing. En á herðum þeirra hvílir líka sú
skyldan — á meðan þeir halda nafninu — að sýna sig í sann-
leika andlega sjálfstæða menn, vera það, hver um sig og
allir saman, og hopa hvergi!
Sem lítilfjörlegan, en iærdómsríkan, vott þess, hvernig þeim
hafi tekist að fara á stað, að því er hið síðara snertir, þykir hlýða
að gefa mönnum kost á að sjá grein þá, er afturræk var ger fyrir
skömmu (apríl) af blaði þeirra, er yztir stóðu sjálfstæðismegin í
flokknum; en greinin fjallaði um hið fyrnefnda sjálfstæðisatriðið,
út af stjórnarskiftunum og framkomu fulltrúa meirihlutans, er hann
hóf göngu sína, sem valdsmaður, gegn Dönum.
Greinin flytur ekkert annað en ómengað sjálfstæðismál og var
að auki með fullri undirskrift höf., svo að hún hefði átt vera boð-
leg landvarnarblaðinu »Ingólfi«. Hinsvegar gildir efni hennar og
athugasemdir enn í dag, og er hún einmitt, það sem hún nær^
hið sama og það, er hér átti að rita um. Orðrétt er greinin (er
bar nafnið »Vegamót«) á þessa leið:
12'