Eimreiðin - 01.05.1913, Blaðsíða 55

129
Á vorri tíð er lærdóms-list
að lagaskyldu gerð,
og tízkan er á fleygiferð
að fá sér — enga vist.
En hygni þín var heimager
og hárrétt ykkar vog;
af þeirri orsök þér var stætt
við þúsund laugartrog.
* *
*
1 holu, er næðing stemdi stig
hið stífða Góu-lín,
og hamri, fyrir handan fjörð,
var hugsað vel til þín,
sem snjótitlingum brauðið brauzt
og barst í glugga-skjól,
og svöngum hrafni veittir verð
á veðurbörðum hól.
I Ijósi og yl, sem laðar hug,
er lífið dýpst og bezt.
Við aringlóð og sólarsýn
er sæmd þín, kona, mest.
I þessu ljósi bjóstu, Björg!
og búa muntu æ,
þó hrynji sundur hlíðin þín
og hrapi niður í sæ.
Pó göfgi þín og gæzku-bros
sé geisli, er skein á mig, —
í styttingslegum stefja-róm
ég stikla kringum þig.
Eg læri það hið mjúka mál,
því miður, altof seint.
Pín miskun öll við mannsins son
var meiri en ég fæ greint.
Til æfiloka af þér skein,
svo eigi leyndi sér,
sá kærleiksljómi, er konan á,
en körlum synjað er, —
sem konur hafa altaf átt,
en eflaust hverfur nú,
því »tímans kröfur« geta gert
úr gyðju — vonda frú.
Til beggja votia bregður oft,
þó brosi menta skin,
að göfgi fylgi gervileik
og gáfum mannúðin.
Af stígnum milli fjöru og fjalls
er fórstu á efsta stig,
af áttatíu ára sæmd
var óttu-bjart um þig.
GUÐMUNDUR FRIÐJÓNSSON.
Don Júan fyrir dómstóli drottins.
Eftir JOHAN BOJER.
Svo hljóðar gamalt kvæði um Don Júan, hinn alræmda flag-
ara, er hann loks var látinn og leiddur fyrir dómstól drottins:
Pá mælti drottinn almáttugur frá dómstóli sínum, og engl-
arnir skulfu fyrir reiði hans, en hinn forherti syndari stóð þar og