Eimreiðin - 01.05.1913, Blaðsíða 31

105
íshafsveidar.
I. VÉR HÖFUM LÆRT AF NORÐMÖNNUM.
Margt höfum vér lært af Norðmönnum; nú hvað síðast síld-
veiði á hafi úti, með reknetum og hringnótum. Margt munum
vér einnig eiga eftir að læra af þeim, þar á meðal hvernig vér
haganlegast getum gert oss fossa-aflið undirgefið og arðvænlegt.
En fossamálið er bæði mikið mál og merkilegt, og er eigi ó-
líklegt, að um það muni snúast íslenzk pólitík, áður en allmörg
ár líða. Væri óskandi, að einhver af vorum mörgu ungu lögfræð-
ingum vildi kynna sér og skrifa um fossalöggjöf Norðmanna —
og þá einnig um líka löggjöf annarra þjóða.
En í þessari grein skal rætt um Ishafsveiðar Norðmanna; þær
þurfum vér sem fyrst að læra af þeim. Eru líkindi til, að þær
yrðu oss arðsamar; vér eigum styttra á miðin en Norðmenn —
þau mið, er vér mundum sækja á. Svo er og mátulegt að hætta
Ishafsveiðunum undir júlílok, um sama leyti og hafsildarveiðin
byrjar við Norður- og Austurland, svo hafa má sömu skipin við
hvorartveggju veiðarnar.
Fyrir fáum árum sótti Norðmaður nokkur um styrk úr lands-
sjóði, til þess að byrja íshafsveiðar frá íslandi. Ekki varð þó
neitt af því, að hann gerði það, og var það ver farið, því lands-
menn mundu fljótt hafa lært þær. Væri óskandi, að einhver yrði
til þess að ríða á vaðið og byrja — annaðhvort með tilstyrk al-
þingis eða af eigin rammleik. Mundu aðrir útgerðarmenn fljótt
taka upp veiðar þessar, er þeir sæju, að þær væru arðsamar.
Óðar og Norðmenn byrjuðu að stunda síldveiðar á hafi úti,
frá íslandi, lærðu landsmenn þær veiðar af þeim, og hafa síðan
stundað þær með engu minni árangri en þeir. Mundi á svipaðan
vcg íara um íshafsveiðarnar.
II. SELVEIÐAR.
Af þeim veiðiskap, sem stundaður er í íshafinu, eru einkum
líkindi til, að Islendingar geti stundað selveiðar og andarnefju.
veiðar með góðum árangri. Skal fyrst sagt frá selveiðunum.
Norðmenn hafa um langan aldur rekið veiðar þessar, og eru