Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1913, Blaðsíða 41

Eimreiðin - 01.05.1913, Blaðsíða 41
Útburðir. (Gömul ræða). Eiiui sinni var verið að halda brúðkaup. Þar var fjölmenni niikið og gleði. Brúðurin var ung og fríð og þótti hinn bezti kvenkostur. Pegar leið á veizluna, heyrðu menn, að komið var á gluggann í veizlustofunni, og kveðin þessi vísa; »Kosta átti eg kirnum, tii manns var eg ætluð reisa átti eg bú; eins og þú.c Menn ætla að þessi vísa hafi verið kveðin til brúðarinnar, og að systir hennar hafi kveðið hana; því móðir hennar hafði borið hatia út. — Mér hefir altaf fundist þessi saga átakanleg: — rödd utan úr myrkrinu — mitt í gleðiglaumnum, rödd frá þeim, sem kastað var út á hjarnið. Rödd frá systurinni, sem rænd var rétti lífsins, mannréttinum, kvenréttinum: »Kosta átti eg kirnum.« — Pað er andvarp mannsefnisins, sem ekki varð að manni, hæfileik- anna, sem heftir voru, neistans, sem ekki varð að björtu báli. Og mér finst sögurnar um útburðina, sem hrekjast um allan aldur á sömu stöðvum, útburðina, sem skríða á öðru hnénu og öðrum olnboganum, með krosslagðar hendur og fætur, og villa vegfarandann með veini sínu — mér finst þær svo ömurlegar, af því þær eru svo sannar — ef ekki í sinni bókstaflegu merkingu, þá eftir andanum. Pví það er margur útburðurinn í heiminum, ef að er gáð. Eg á ekki við börnin, sem mæður bera út og fyrir- fara — ég á við öli þau börn, sem sett eru á hjarnið og lifa hálfu lífi alla æfi; ég á við börnin, sem fátæktin og mentunar- leysið neyðir til að skriða á olnboganum og hnénu með kross- lagðar hendur og fætur, af því þeim hefir ekki verið kent að ganga eins og manninum er áskapað, ganga bein og bera höfuðið hátt og nota rétt hug og hendur. Eg á við alla þá menn, sem sakir ills uppeidis verða aldrei nema hálfir menn, og verða að ráfa á villigötum, og leiða stundum saklausa menn í tortímingu, þegar verst viðrar. Af slíkum mönnum er margt í hverju landi, mannsefnum, sem aldrei verða að manni, fyrir ræktarleysi þeirra, sem betur mega. Hver, sem gengur um fátækustu götur erlendra stórborga, sér líka útburði í hverju spori; og hávaðinn af þeim
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.