Eimreiðin - 01.05.1921, Qupperneq 92

220
HEIMILISIÐNAÐUR
[EIMREIÐIN
varningsins. Aftur ættu félögin ekki að greiða neitt fyrir
sölu þeirra muna, sem ekki svöruðu nokkurn veginn til
þess sem telja mætti góða vöru og gilda. Lagtækum mönn-
um, sem fengjust við trésmiði ætti félagið annaðhvort að
senda fyrirmyndargripi (leikföng, sleifar, ausur, öskjur,
spæni o. þvíl.) eða vandaða og nákvæma uppdrætti af þeim
sem góð forsögn fylgdi. Eitt af helstu hlutverkum félagsins
ætti einmitt að vera, að leita uppi ágætar fyrirmyndir og
útgengilegar og koma þeim í sem flestra hendur. Nokkuð
af slikum fyrirmyndum mætti sækja til tréskurðarmanna
vorra og listamanna, um ýmislegt gæti þjóðmenjasafnið
gefíð leiðbeiningar, en margt yrði að líkindum að sníða
eftir góðum útlendum fyrirmyndum, sem seljast vel t. d.
leikföng o. fl.
Nú kunna menn að segja og með nokkrum rétti, að þó
fólk ætti kost á góðum fyrirmyndum og vinnan væri svo
vel af hendi leyst sem kostur er á, þá yrði þessi heima-
unni varningur aldrei jafn smekklegur og útlenda varan
og seldist því ekki. Eins og allir vita er það t. d. ókleift
eða mjög erfítt að vinna mjög fíngerða dúka úr íslenskri ull.
Satt að segja held eg að vér höfum ekki með fínni dúka
að gera en vinna má úr islensku ullinni og grófír dúkar
geta jafnvel verið áferðarfallegir eins og sjá má á sumum
útlendum fatadúkum. Annars teldi eg það réttmætt að
tolla þá útlenda varninginn ef jafnframt er séð fyrir góð-
um innlendum dúkum fyrir sanngjarnt verð. Annars höfum
vér ekki meiri ull en svo að henni mætti breyta allri í
vandað prjónles ef oss tækist að búa til fáeina hluti, sem
útlendingum féllu vel i geð, t. d. grófa sokka handa skíða
og íþróttamönnum o. þvfl. Annars skal enginn halda að
heimilisiðnaður þurfí að standa verksmiðjuvarningi að
baki. Eg hef t. d. eitt sinn séð skrifborð úr gljáfægðu
mahogni, sem stúlka hafði smíðað í frístundum sínum.
Pað var með fallegustu og vönduðustu húsmunum, sem
eg hef séð. Af því sem smærra er og snild að öllum frá-
gangi má margt sjá f Noregi og Svíþvíð. Mér er meðal
annars minnistæður útskorinn skrifborðsstóll, sem Norð-
maður einn á sildarstöð fyrir norðan smíðaði i frístundum