Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Síða 17

Kaflar vír fornsögu Austurlanda
7
og skipastól, fengii Egyptar þaöan kopar, viðsmjör og
timbur, en guldu fyrir silfur, smíðisgripi og vefnaðarvörur.
í einu brjefi sínu segist konungurinn á Cyprus senda
Faraó 500 vættir af kopar að gjöf og biður hann að
misvirða ekki hvað það sje lítið, hann segist ekki geta
sent meira, þvi pest (svarti dauði) geysi þá í ríki sínu,
kveðst hann hafa mist unga konu og allir embættismenn
sjeu dánir. Petta er í fyrsta sinn sem pestar er getið. Yfir-
leitt er brjefasafn þetta fult af fróðleik um sögu, ástand og
menningu þeirra tíma og hefur stórum aukið þekkingu
manna um þann kafla fornaldarsögunnar, er brjefin ná yfir.
II. Fornmenjarannsóknir á Gyðingalandi.
Á seinni hluta 19. aldar var mikið fengist við könn-
un fornmenja á Gyðingalandi, og voru það sjerstaklega
ensk og þýsk rannsóknafjelög, sem stóðu fyrir fram-
kvæmdum. Fyrst var landið mælt og gefnir út ágætir
uppdrættir sem grundvöllur rannsóknanna. Mældu Eng-
lendingar Palestínu fyrir vestan Jórdan (1872—78), en
Fjóðverjar landið fyrir austan Jórdan (1896—1902). Jafn-
framt þessu ferðuðust ýmsir fræðimenn af ýmsum þjóð-
um bæði um Palestínu sjálfa og nágrannalöndin til að
leita að fornmenjum og kynna sjer siði og hætti íbúanna.
Austurlandabúar, ekki síst þjóðir af Semítakyni, eru ótrú-
lega vanafastir og íhaldssamir á alla siði og lifnaðarhætti.
Hjarðmannaþjóðir þar eystra hafa engum verulegum
breytingum tekið um þúsundir ára, lifnaðarhættir þeirra
eru í flestum greinum hinir sömu eins og á dögum
Abrahams. Eins er hugsunarhátturinn, hugmyndalífið og
orðalagið enn hið sama sem á dögum Gamla Testa-
mentisins. Trúarbrögð hinna ýmsu þjóða af Semítakyni eru
líka náskyld hvert öðru og hafa margt sameiginlegt frá
fornu fari, þó þjóðirnar nú búi langt hver frá annari.
Tungur þessara þjóða eru líka allar náskyldar, þó þær