Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Side 27

Kaflar úr fornsögu Austurlanda
27
til vatnsgeymslu. Sumstaðar voru grafin löng göng eöa
jarðhús út úr borgunum bæði til þess að ná í vatnsból
eða til þess að komast undan þegar að þrengdi. í miðj-
um borgunum voru oftast athvarfsturnar, er menn flúðu í
þegar óvinirnir voru komnir yfir borgarmúrana. í’annig
segir í Dómarabók (9, 51) ^Par var sterkur kastali mitt í
staðnum; þangað flúðu allir, karlar og konur, já alt
fólkið í staðnum og læsti eftir sjer og síðan stigu þeir
upp á þakið á kastalanum*. Undir rústum slíkra turna
hafa sumstaðar fundist rammbygð kjallaraherbergi, sem
líklega hafa verið notuð sem forðabúr eða fjehirslur
fyrir dýrgripi og ýmislega verðmæta eign. Pað var engin
furða þó ísraelsmönnum stæði í fyrstu stuggur af þessum
köstulum og öllum herútbúnaði Kananíta, enda hefðu
Gyðingar aldrei getað sigrað þá, ef þeir hefðu ekki verið
sjálfum sjer svo sundurþykkir, að hver höndin var upp á
móti annari, og stafaði það af langvarandi illdeilum og
vígaferlum. Njósnarmennirnir, sem Móses sendi til Kanaan,
sögðu að þar byggi hraust þjóð og hinar víggirtu borgir
væru mjög stórar, rammbygðar og hátt í lopt upp, en
sumir íbúarnir væri af risakyni (4. Mós. 13; 5. Mós. 1,28).
í Basan fyrir austan Genesaret-vatnið hittu þeir fyrir sjer
rammbygðar borgir með háum múrveggjum, hliðum og
slagbröndum (5. Mós. 3,5). Seinna reyndist það mjög
örðugt að vinna margar af þessum víggirtu borgum og
þær unnust stundum aðeins með kænsku og prettum,
sumar ekki fyrri en löngu eftir að Gyðingar voru búnir
að leggja undir sig allar sveitir í kring. Kananítar voru
og betur búnir að vopnum og hergögnum en Hebrear,
þannig áttu Ísraelítar ilt með að vinna stríðsvagnana.
»Drottinn var með Júda, svo hann gat unnið þá sem á
fjöllunum bjuggu; en ei fjekk hann útrekið dalbúana, því
þeir höfðu járnslegna vagna« (Dóm. 1.19). Jabín Kananíta
konungur og Sisera hershöfðingi hans höfðu 9 hundruð