Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 106

IOÓ
Kristian Kálund
inga sögum, og mun það hafa átt mikinn þátt í því, að
rit þessi höfðu eigi verið gefin út áður. En allar útgáf-
ur Kálunds af sögunum og ritum þeim, sem áður höfðu
verið gefin út, eru til stórra umbóta frá því, sem áður
var, og því mikils verðar bæði fyrir þá, sem stunda nor-
ræna málfræði og sögu íslendinga.
Auk alls þessa ritaði Kálund margar ritgjörðir. Sum-
ar þeirra eru allstórar, en þó flestar stuttar. í »Arkiv
för nordisk filologi« ritaði hann alls 22 ritgjörðir, og eru
tvær þeirra þegar nefndar. Af þessum 22 ritgjörðum er
stærst og merkust ritgjörð hans um »Crymogæa« Arn-
gríms hins lærða; hún heitir »Studier over Crymogæa«
og kom út 1907, í 23. bindi, bls. 211 — 234. Síðasta rit-
gjörð Kálunds í tímariti þessu kom út eftir fráfall hans
og er um Björn M. Ólsen.
í »Aarböger for nordisk Oldkyndighed* ritaði Kálund
nokkrar ritgjörðir auk þeirra tveggja, sem fyr eru nefnd-
ar. 1882 kom þar út mjög merkileg ritgjörð eftir hann,
sem heitir »Islands fortidslevninger«; í henni skýrir hann
meðal annars írá hinum elstu rúnaáletrunum á íslandi.
1896 ritaði hann um hvort telja mætti til bókmenta Dan-
merkur latneskt rit eitt, sem ritað var um aldamótin
1200 um ferð Dana til landsins helga, og heitir: »Historia
de profectione Danorum in terram sanctam«. Komst
hann að þeirri niðurstöðu, að söguþáttur þessi væri ritað-
ur af Norðmanni. 1899 ritaði hann í árbækurnar um
Lögberg, glögga ritgjörð og gagnorða. 1913 kom þar
út eftir hann löng ritgjörð, sem heitir »En islandsk Vej-
viser for pilgrimme fra 12. árhundrede«, um leiðarvísir
og landaskipun, fornrit það, sem sumir hafa kent við
Nikulás ábóta að Munka-Pverá (d. 1159), af því að nokk-
uð af því er eftir frásögn hans. Petta rit er best gefið
út í Alfræði Kálunds 1. bindi. í ritgjörð þessari er þýð-
ing af leiðarvísinum, en mestur hluti hennar er skýring á