Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 132

128
Eugen Mogk
persónuleg kynni af landi og þjóð, og var hann þá um
sextugt.
Gering er maður trygglyndur, gæfur og hæglátur og hinn
besti í allri viðkynningu, hispurslaus og yfirlætislaus; þessvegna
þekkja Islendingar hann minna en þá sem brasksamir eru og
fremur háværir, en honum að öllu leyti síðri að elju og lær-
dómi. þess konar mönnum megum vjer íslendingar vera því
þakklátari.
Eugen Mog’k er fæddur 19. júlí 1854. Hann lagði
snemma eins og Gering stund á íslensk og norræn fræði og
að loknu námi í Leipzig fór hann til Kaupmannahafnar til
þess að fást við íslensk handrit. Hann haíði fengið sjerstak-
lega augastað á eddu Snorra, er þyrfti rannsókna, og það var
ekki heldur vanþörf á. Árángurinn af þessum rannsóknum
voru hans »Untersuchungen iiber die Gylfaginning« I—II 1879
(í tímariti Pauls og Braunes). Hann komst þar að þeirri
niðurstöðu, sem K. Mullenhoff hafði líka komist að, að Upp-
salabókin af eddu væri aðalhandritið og væri nokkurs konar
uppkast Snorra sjálfs, og það væri þetta uppkast, sem hefði
verið sett og samið í það skipulag, sem bókin hefur í hinum
handritunum. í’essu hefur nú verið mótmælt og má þar um
vísa til annarar ritgjörðar í Arbókum Fornfræðafjelagsins 1898;
en ritgiörð Mogks er þó mjög nytsamleg.
Mogk var gerður að aukaprófessor í norrænni málfræði
við Leipzigarháskóla 1893 og hefur enn þá stöðu.
Mogk á það sammerkt við Gering að hafa í brjósti sjer
»þann heilaga námseld* og námsást. Honum er sjerstaklega
ant um íslensk fræði, og af sömu hvöt sem Gering hefur hann
og fyrir allmörgum árum ferðast til landsins til að kynna sjer
land og lýð. Sína íslensku kunningja biður hann að skrifa
sjer á íslensku. Mogk hefur auk háskólakenslunnar haft á
hendi skólakenslu. Hann er við marga fjölina feldur.
Eins og fyr er sagt stofnaði hann ásamt öðrum »Saga-
bibliothek«, en ekki hefur hann sjálfur gefið þar neitt út. En
Gunnlaugssögu gaf hann út í öðru safni (sem hætti í miðju
kafi); kom út í 2 útgáfum. í sambandi við rannsókn hans
á Snorraeddu má og nefna litla ritgjörð um 2. staffræðisrit-
gjörðina (1889); hyggur hann, að hún stafi frá Snorra sjálf-
um, af því að hún stendur í Uppsalabók.
Annars hefur Mogk sjerstaklega stundað sögu hinna fornu
bókmenta vorra, og þegar fara átti að gefa út hið rnikla safns-
rit »Grundriss der germanischen Philologie«, var hann fenginn
til að rita bálkinn um bókmentir íslendinga og Norðmanna að