Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 15

15
eyjar, þar sem þrándur átti heima, í Götu. Leiöang-
urinn heppnast. þeir koma seint um nótt til bæjar
þrándar öllum óvörum, slá hring um húsin, brjótast
inn, taka þránd höndum óg leiöa út. Og nú setur
Sigmundur honum tvo kosti, þann annan, að kristnast,
hinn þann, að vera drepinn þegar í stað—,,ok er sá
illr“, sagði Sigmundur, ,,því at þú missir þá skjótt
auðæfa ok veraldar-sælu þessa heims, en tekur í mót
eymd ok eilífa helvítis pínu annars heims. ‘ ‘ þrándur
vildi fyrst fara undan í flæmingi; en er hann sá, að
ekki var undanfæri, hét hann að taka við hinum nýja
sið, gaf sig á vald Sigmundar og lét skírast. Síðan
fór Sigmundur í kristniboðserindum um allar Færeyjar
og létti eigi fyrr en alt fólk hafði við kristni tekið.
Mótspyrna var nú lítil eða engin. Sigmundur vildi
hafa þránd með sér til Norvegs á konungsfund, en
þrándur vildi ekki fara. Hann var tekinn nauðugur;
en þótt tvisvar væri til reynt með þá Norvegsferð,
fékk Sigmundur ekki komizt áfram. Skipið brotnaði
hið fyrra sinn, og þá barg Sigmundur þrándi úr opn-
um dauða. I seinna skiftið rak þá aftur til Færeyja.
Kvað þrándur svo mundu fara, hversu oft sem til væri
leitað, ef hann færi með þeim nauðugur. þá lætur
Sigmundur þránd lausan, er hann hafði svarið þess
dýran eið að halda kristilega trú, vera tryggur og trúr
Ólafi konungi og Sigmundi og hlýðnast öllum þeirra
skipunum; ,,ok svá freklega sór þrándr sem Sigmundr
kunni vandligast fyrir at skilja. “ þá var komið
langt fram á haust og sat Sigmundur að búi sínu í
Skúfey um veturinn. En á næsta vori — árið iooo,
sama ár sem kristnin var í lög leidd á íslandi—tekur
Sigmundur sig upp, ferðast til Norvegs, færir Ólafi