Aldamót - 01.01.1901, Page 20

20
mína kreddu, en þú þá, er þú hefir numit, ok eru
margar kreddur, ok er slíkt eigi á eina lund rétt. “
þá er hér er komið í sögunni, þeirri sérstöku sögu,
sem nú hefir rakin veriö í hennar megindráttum, hinni
fornu Færeyingasögu, finst mér þrándur gamli í Götu
ásamt hinu dreifða og marg-sundurskorna föðurlandi
hans,Færeyjum, færast oss Islendingum mjög nærri,
jafnvel fast að oss. þegar vér heyrum þessa yfirlýs-
ing hans um hinar mörgu kreddur, sína kreddu fyrir
hvern postula, kredduna sérstöku, sem hann hafði
kent fóstursyni sínum, hans eigin kreddu, kredduna
sérstöku, sem hann bjóst við hjá þóru, móður sveins- '
ins, kreddu sérstaka hjá hverjum manni í kristninni,
þá er víst þar opinberaður einhver allra einkennileg-
asti drátturinn í andlitsmyndinni hans. Svona var
lífsskoðanin hans. Svona var skilningur hans á krist-
indóminum. Svona var hann í sínu insta og dýpsta
eðli. það er augsýnilega í fullkomnu samræmi við
Færeyja-náttúruna og hið færeyska þjóðlíf. Föður-
landið hans var og er alt sundur liðað, og þjóðlífið,
sem hann heyrði til, alveg eins, í jafn-mörgum að-
skildum pörtum eins og Færeyjar eru margar, — þær
af þeim, sem bygðar eru. þrándur í Götu er persónu-
gjörvingur Færeyja-náttúrunnar, svo einkennilegur og
algjörr, sem mest er unt að hugsa sér. En það að
hann er slíkur persónugjörvingur þeirrar eyja-náttúru
—það sést ekki fyrr en við þetta sérstaka atvik í æfi-
sögu hans rétt undir hið síðasta, þegar hann er að
gjöra móður fóstursonar síns grein fyrir þeirri trúar-
legu uppfræðslu, sem hann hefir veitt þeim sveini. Og
þá verður einnig ljóst, að hver einstök af Færeyjum,