Aldamót - 01.01.1901, Page 21

hver hólmi út af fyrir sig í þeim fjöllótta eyjaklasa, er
ímynd nýrrar og nýrrar sérkreddu eha trúarjátningar
út af fyrir sig, sem hann gjörði ráö fyrir að næði sér
niðri hjá hverjum manni eftir að hann væri orðinn
kristinn. Og eyjarnar allar í einni heild þá að sjálf-
sögðu ímynd kristindómsins yfir höfuð að tala, eða
yfirleitt, eins og allsherjar sérkreddu-safns. Lýsingin,
sem áður er gefin á þrándi, er víst í alla staði teinrétt
og sannleikanum samhljóða svo langt sem hún nær.
En hún nær ekki nógu langt til þess að hann þekkist
fullkomlega, sjáist nákvæinlega eins og hann var. Að
mörgu leyti sést líka, hvernig hann hefir verið, af því,
sem hér að framan er til fært úr æfisögu hans.af fram-
komu hans í opinberum málum þar í eyjunum, þeirri
er þegar hefir verið bent á. En það nær ekki heldur
nógu langt. Og þó að sú saga sé miklu nákvæmar
rakin, sagt alt það um hann, sem vitað verður, fram
að þessu sérstaka, sem kom fyrir rétt undir æfilok
hans, þá nær það ekki heldur nógu langt til þess að
fullkomin mynd fáist af honum. En með sérkreddu-
yfirlýsingunni hans fullkomnast myndin. Og þá fyrst,
er sú yfirlýsing hefir fengizt, verður framkoma hans
öll áður svo einkar vel skiljanleg.
Frá upphafi mátti að því vísu ganga, að þrándur
í Götu myndi verða andstæður boðskap kristinnar trú-
ar og rísa öndverður á rnóti því, að sú trú næði sér
niðri og yrði í lög leidd þar í eyjunum. Hann var
enginn heimskingi. Hann var nógu vel viti borinn til
þess að geta séð, að þar var það afl, það andlegt stór-
veldi, sem stefndi að því að umskapa eyjareðlið, brúa
sundin á milli eyjanna, binda þær saman og gjöra þær
svo að kalla að einu samfeldu fastalandi. Hann sá,