Aldamót - 01.01.1901, Side 31

3i
menn saman, binda þá saman og gjöra þá a5 eining.
Ekki var þaö þó tilætlanin, aö sérkennin hyrfi, a5
mannsandlitin öll yröi, andlega talaö, nákvæmlega
eins. En það var vilji guðs, að menn yrði hver öðr-
um samvaxnir á líkan hátt og greinar á tré eöa lim-
irnir á líkamanum. Vér allir gróðursettir á hinum
sanna vínviö Jesú Kristi. Vér allir limir hins sama
líkama, þar sem Jesús Kristur er höfuðið. Lífsaflið
andlega frá honum, mannkynsfrelsaranum, með hinu
alsanna manneðli, og vér svo—þrátt fyrir hin persónu-
legu afbrigði—eigandi þess kost að lifa saman og vinna
saman og láta líf vort bera sáluhjálplegan og guði vel-
þóknanlegan ávöxt. Verter að minnast hinnar miklu
bænar, sem frelsarinn bar fram fyrir föður sinn á himn-
um rétt áður en hann gekk út í píslir friðþægingarinn-
ar, bænarinnar, sem rituð stendr í 17. kap. Jóhannes-
ar guðspjalls. Eitt af megin-atriðum þeirrar bænar,
sem hvað mest ber á, er það, að lærisveinar hans
megi verða eitt. það má með sanni segja, að það sé
hinn rauði þráður, sem gengur í gegn um þá bæn.
Hann kvíðir augsýnilega meir fyrir því en öllu öðru,
að játendur síns nafns lendi í andlega sundrung og að
sú sundrung verði til þess að hindra útbreiðslu og vöxt
guðs ríkis. Hann vissi svo vel af hinni ríku sundr-
ungar-tilhneiging í mannlegu eðli, hinni sterku freist-
ing hjá einstaklingunum til þess að slíta sig frá hópn-
um og lifa aðallega eða eingöngu fyrir sig. Hann sá
það fyrir, að margir þeirra manna, er kristna trú tæki,
myndi að eins vilja aðhyllast stærra eða minna brot af
hinum opinberuðu sannindum trúarinnar, líta á það
brot eins og sannleikann allan, halda því fram eins og
heilum kristindómi, með öðrum orðum: gjöra kristin-