Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 52

52
ingum. Á þessu þarf aö ráöa bót. En sú bót fæst
ekki meö ööru móti en því, aö þessi smárit öll sé látin
renna saman í eitt, sem þá væntanlega fengi miklu
meiri útbreiðslu en nokkru einstöku getur hlotnast
eins og þau nú eru og gæti langt um betur staðist í
samkepninni við önnur blöð eða tímarit, sem út eru
gefin á vorri tungu. ,, Sameiningin ‘ ‘ má fyrir mér gjarn-
an hætta að koma út. En það, sem nafn þess blaðs
táknar, má með engu móti deyja út í hinni kirkjulegu
meðvitund félags vors, hvorki að því, er snertir þetta
blaðmál vort, né heldur með tilliti til annarra mála
vorra.
*
# •3fr
Snemma á næstliðinni öld, á árunum 1818 til
1820, sendi rússneska stjórnin út vel búinn skipaflota
suður í höf til þess að leita að landi eða löndum í ís-
hafinu syðra suðaustur frá syðsta odda Suður-Ameríku.
Menn höfðu grun um það á þeirri tíð, að þar myndi
vera land eða eyjar, en það var að eins getgáta. Eftir
langa leit hepnaðist Rússum þessum að finna auða
strönd á þeim stöðvutn. Yfirforingi flotans sté í land,
reisti þar upp þjóðarflagg sitt og lýsti yfir því, að hann
nam land þetta til handa Rússa-keisara. En skömmu
síðar hitti hann þar nálægt smáskútu eina, að eins 45
smálesta-skip, frá Connecticut í Bandaríkjunum.
Fyrir því skipi réð ungur maður ameríkanskur að
nafni Natanael Palmer, frábær sjógarpur. Rússneska
fyrirliðanum varð brátt ljóst, að þetta litla skip hafði
komist þangað á undan honum. Hann sendir kap-
teini skútunnar orð og biður hann að finna sig á sitt
skip. Palmer kemur og gengur fram fyrir hinn rúss-
neska flotastjóra í hinpi skrautlegu káetu fregátunnar,