Aldamót - 01.01.1901, Page 59

59
þaS vott um mjög óþroskað þjóölíf, ef allir falla heftni
til fóta mótmælalaust, eins og alls engin skoSun hefSi
áSur veriS til í því efni. þaS er eSlilegt og sjálfsagt,
aS hin gamla skoSun rísi upp gegn hinni nýju og verji
eignir sínar og óSul gegn hinum nýja herkonungi, eins
lengi og hún sér sér þaS fært. Gamla skoSunin gjörir
þetta eftir því betur, sem hún hefir haft dýpri rætur í
hjörtunum og veitt andlega lífinu meiri næring. Eftir
því þykir mönnum vænna um hana og vilja síSur segja
sig úr lögum viS hana. Eftir því eru menn líka leng-
ur aS átta sig á því, aS þaS séu ekki drottinssvik, aS
ganga hinum nýja herra á vald.
En allar umræSur út af kristindóminum eiga aS
vera fyrirmyndarumræSur. þrátt fyrir ágreininginn á
bróSurkærleikurinn og hiS sameiginlega markmiS aS
vera öllum augljóst í þeim umræSum. HiS litla á-
greiningsefni má aldrei skyggja á hina miklu sameign
í auSæfum sannleikans, er báSir málsaSilar tileinka
sér meS jöfnum rétti. þaS þarf aS koma fram í slík-
um umræSum, aS kristnir menn séu umburSarlyndari
en aSrir menn, eigi meira af þeim kærleika, er ekki
hrokast upp og sýnir stærilæti, og þeirri þolinmæSi,
sem meS glöSu geSi bíSur eftir íhaldssömum bróSur-
þótt hann sé seinn aS átta sig og vilji lengi malda í
móinn. þaS er svo undur mikiS til af ljótum ágrein-
ingi meSal mannanna, þar sem hin illa lund og hiS
drambsama hugarfar situr viS stýriS. þá er ekki reynt
aS sannfæra og skilja, heldur aS eins aS særa og mis-
þirma. þaS hefir of oft líka átt sér staS í kirkjulegum
ágreiningsmálum. GuS gefi, aS sá tími sé farinn aS
líSa og sé nú þegar aS kveldi kominn!
Elestir munu renna grun í, hvaSa kristilegt um-