Aldamót - 01.01.1901, Síða 64
6\
fullkomna heimting á aö fá að vita hugsanir þeirra
manna, er verja mega öllu lífi sínu og öllu afli anda
síns til aö þoka þekkingunni ofurlítiS áfram í þessu eöa
hinu atriöi.
þegar einhver ný hugsun kemur fram, sem aö ein-
hverju leyti snertir lífsskoöun manna, á hún eftir að
ganga gegn um hreinsunareld, er ákveður gildi hennar.
Hún á eftir aö ganga frá einni þjóö til annarrar, þang-
að til hún hefir náö endimörkum jaröarinnar. Hún
drepur jafnt á dyr hinna voldugu og hinna umkomu-
lausu. Henni er ekki einungis stefnt fyrir lög og dóm
spekinganna og meðlætismannanna, — óskabarnanna,
er lifa á sólskinshveli lífsins. Hún veröur að ganga
undir enn þyngra próf fyrir rétti smælingjanna og mót-
lætismannanna,—olnbogabarnanna, er ala aldur sinn
á næturhveli tilverunnar og elska hverja huggunar-
stjörnu, er þeim hefir gefin verið, eins og lífiö í brjósti
sínu, af því þeim liggur lífiö á, aö hún ekki slokni.
Frá einni sál til annarrar verður hver slík hugsun aö
ganga til að verða prófuð. Fái hún staðist það próf,
er feginsamlega við henni tekið eins og hverjum and-
legum gróða. En fái hún ekki staðist prófið, hnígur
hún aflvana niður og er eftir það sjaldan getið.
Aldrei hafa hugsanirnar átt eins hægt með að
komast frá einni mannssál til annarrar og nú. Enga
hugsun er nú unt að dylja, eftir að hún eitt sinn er
komin á kreik. A vængjum vindanna og rafmagnsins
og prentsvertunnar og eimvélanna er hún óðar komin
út að endimörkum heimsins. Dagblöðin og tímaritin
eru eins konar fjöll, er henda hugsunum mannanna
milli sín eins og bergmáli, er allir mega til með að
heyra. Ef hóstað er eða stunjð í einu, tekur óðar