Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 85

85
sig: Er eg nú sannfærður? Trúi eg því nú, að biblí-
an sé guölega innblásin bók af þeim ástæðum, sem
hér hafa veriö taldar? Treystir þú þér til að sann-
færa nokkurn af samtíöarmönnum þínum meö þessum
ástæöum? Það getur hver reynt, sem vill, og komist
að raun um, hve langt hann kemst bæöi með sjálfan
sig og aöra. Þessi rökfærsla fullnægir ekki lengur
hugsun þeirra manna, sem nú eru uppi, þótt hún
kunni aö hafa fullnægt áður. Á sumum þeirra stór-
hneykslast nú hver mentaður maður, af því þekking-
in kennir honum að sumar af þessum staðhæfingum
eru gjörðar út í hött.
Samt sem áður hefir þessari rökfærslu verið að
miklu leyti fylgt, þótt henni hafi verið vikið til á ýms-
ar lundir. I aðalatriðunum hefir henni verið fylgt af
öllum þeim, er skoða ritninguna í ljósi hinnar gömlu
guðfræði. Ef vér lesum hinar afarmörgu trúvarnar-
bækur, sem til eru á enska tungu, og færðar hafa ver-
ið í letur fram að þessum síðustu tímuin, munum vér
komast að raun um, hvílíkt hald þessi rökfærsla hefir
fengið á hugum guðfræðinganna.
Vér íslendingar höfum líka alist upp í því, að
rökstyðja á þenna hátt trú vora á guðlegan innblástur
biblíunnar. I barnalærdómsbókunum, er þjóð vor
hefir haft og hefir enn, er þessari gömlu rökfærslu
fylgt. Að sönnu eru ekki nema tvær af hinum ytri á-
stæðum tilfærðar: spádómarnir og kraftaverkin. I
Balles-kverinu gamla, er flestir hinna eldri vor á með-
al hafa lært, er að eins bent á spádómana og krafta-
verkin því til sönnunar, að biblían sé innblásin. I
kveri síra Helga heitins Hálfdánarsonar er bent á spá-
dómana og kraftaverkin, til sönnunar því, að biblían