Aldamót - 01.01.1901, Blaðsíða 88

trúarbrögöin. GuSfræðingurinn Bengel, einn hinna
vitrustu manna og beztu, er lifaö hafa, leitaöist viö aö
laga og um steypa guðfræðinni eftir þessari reglu, svo
aö þessi tvö aðalöfl í sálarlífi mannsins fengju jafnt að
koma til greina og njóta sín. Hann var fæddur seint
á seytjándu öldinni og lézt rétt eftir átjándu öldina
miöja.
A hans dögum voru Englendingar á undan öilum
öörum farnir að bera saman ýms handrit ritningarinn-
ar og benda á hinn ólíka leshátt, sem þar kemur frain
á mörgum stööum. Bengel var fyrsti guöfræöingurinn
á Þýzkalandi, er tók þetta atriöi fyrir vísindalega, og
haföi djörfung til aö veita því fullkomið athygli, í staö
þess aö fylla flokk hinna, er fyrirdæmdu þærrannsókn-
ir af alefli sem vantrú og fráfall á líkan hátt og nú er
gjört með hinar nýjustu biblíurannsóknir. I raun og
veru eru þær ekkert annaö en áframhald af þeim sam-
anburöi handritanna, er þá var hafinn, og haldiö hefir
verið áfram meö svo miklum dugnaöi og skarpskygni,
aö nú eiga menn svo miklu fullkomnari frumtexta bib-
líunnar en áöur. Margt oröið, sem menn áður staö-
hæfðu aö þar stæði eftir fyrirskipun og innblæstri heilags
anda, hefir verið felt úr,og annað réttara sett í staðinn.
Menn uröu þess rijótt við þenna samanburö varir, að
mörg villan var komin inn í handritin fyrir óaðgætni
eða misskilning þeirra, er höfðu ritað þau upp eftir
öðru handriti. Frá því sjónarmiöi varð gamla innblást-
urskenningin nokkuð varasöm. Ut frá Bengel mynd-
aðist heill flokkur af guðfræöingum í líkum anda og
hann, er héldu lengra f sömu áttina.
I byrjun þessarar aldar hratt Schleiennacher guð-
fræöislegri hugsun langt áfrain í allar áttir. Þegar