Aldamót - 01.01.1901, Page 91
9i
allri guðdómsdýrðinni, og margt, sem áður var tor-
skiliS eSa misskilið á einn eöur annan hátt, varS
mönnum nú ljóst. Jesús Kristur, mannkynsfrelsar-
inn, kom mönnum miklu nær, og þeir skildu hann nú í
þjónsmyndinni miklu betur en áSur. Þeir sáu hann
nú standa mitt í syndugum mannheimi, mönnum lík-
an aS öllu nema synd, hafandi tæmt sig öllum eink-
unnum guSdómsins. Nýja testamentisrannsóknin
hafSi í sannleika mikinn og fagnaöarríkan ávinning í
för meS sér.
Svo sneru menn athygli sinni að gamla testa-
mentinu, sem að flestu leyti er miklu örðugra viS-
fangs, af því það liggur svo fjarri í tímanurn. Hver
hinn varanlegi árangur af hinni sögulegu rannsókn þar
verður, er enn ekki unt að segja. Tíminn er ekki
ennþá kominn til að segja þaS. Þar hefir nálega
veriS efast um alt og hausavíxl höfS á öllu. ef svo má
að orði komast. En það er langt frá því, að þær
rannsóknir séu enn til lykta leiddar, og miklar líkur til
að ýmislegt breytist og þokist aftur nær hinu gamla.
Samt er alveg óhætt að benda á það sem varanlegan
árangur, að nú skilja menn miklu betur en áður verk-
svið höfundanna. Opinberun og opinberunarbók-
mentir er nú sitt hvað í huga manna. Opinberunin er
frá guSi, en skuggsjá hennar er í bókmentunum.
ÞaS mætti rekja guSfræðilega hugsun um inn-
blástur ritningarinnar bæði fyrir utan lútersku kirkj-
una og innan hennar vebanda. En hvorki leyfir tím-
inn það, né heldur sé eg þess nokkura verulega þörf.
En það, sem guSfræðin í þessu sérstaka atriði er
stöðugt aS leitast viS að gjöra sér grein fyrir og svara
eins vel og henni er unt, er þetta: Á hverju veit eg