Aldamót - 01.01.1901, Page 99
99
merkilegt, fagurt og göfugt. En þegar þeir eru born-
ir saman viö Davíös sálma, veröur sá andans heimur,
er þar opnast manni, sannkallaöur þokuheimur, og sá
guö, sem þar er tilbeðinn, í óskaplegri fjarlægð. O-
hugsandi, að kristnir menn tækju einn einasta af sálm-
um þessum og reyndu að gjöra hann að bænarorðum
sínum,—jafnvel þann sálminn, er öllum kemur sam-
an um, aö merkilegastur sé. Svo er munurinn mikill,
af því það er annar andi, er þar blæs á móti oss. Og
hve miklu fremur á þetta sér stað um aðra svo kallaða
sálma, er til eru úr heiðinni fornöld. Nei sálmaskáld-
skapur Israelsmanna gnæfir eins og klettur úr hafi yfir
alt annað, sem unt er að bera hann saman við.
4. Þá er löggjöfin í Israel ekki síður merkileg, þó
margt megi um hana segja. Hún ber ekki síður vott
um hve ólík þessi þjóð er öllum öðrum þjóðum og
það andans líf, er hún lifir. Öll miðar hún í raun-
inni til að koma þjóðinni f skilning um heilagleik
þess guðs, er þjóðin trúir á. Hann er svo heilagur, að
hann þolir ekkert vanheilagt, syndugt né óhreint ná-
lægt sér. Þeir, er vilja vera nálægt honum, verða því
að hrinda öllu þess háttar frá sér. Hún hefst með
hinum tíu boðorðum í allra-einföldustu mynd, og svo
er hún smáaukin eftir þörfum þjóðarinnar. Mikill
hluti hennar verður helgisiöalögmál eða heilbrigðis-
löggjöf eða fyrirskipanir um klæðaburð og daglegt við-
urværi. Ótal atriði eru hér, sem oss verða óskiljan-
leg með öllu svo framarlega vér viljum halda fast við
þann skilning gömlu guðfræðinnar, að þessi löggjöf sé
öll frá drotni sjálfum og hann hafi látið Móse færa
hana í letur. Þá er ótal margt í henni, sem hneyksl-
ar oss, og hvað rekur sig á annuð. En er það ekki