Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 106

ioö
En guðdóminum er unt að gefa sig til kynna á
annan hátt en þenna. Hann þarf ekki endilega að
láta sitja við það ljós, er manninum var upphaflega
veitt við sköpunina. Honum getur þóknast að setja
eitthvert nýtt afl inn í mannkynssöguna. Hann velur
sér einhverja sérstaka þjóð, þar sem hann sér, að ein-
hver sérstök skilyrði eru fyrir hendi. Meðal hennar
velur hann sér einhverja sérstaka menn. Hann vekur
samvizkur þeirra á einhvern sérstakan hátt. Hann
setur sig í samband við sálir þeirra, sýnir þeim lengra
inn í andans heim en öðrum mönnum og gjörir þá að
verkfærum sínum. Af því samvizka þeirra og siðferð-
isleg meðvitund hefir vaknað og vilji þeirra beygt sig
undir vilja hans, fær hann gefið þeim sjálfan sig betur
til kynna en öðrum mönnum. Hugsanir hans streyma
inn í hjörtu þeirra. Leyndardómar eðlis hans ljúkast
upp fyrir þeim. Hann þrýstir þeim til að flytja heim-
inum boðskap sinn og hugsanir sínar. Hann íklæðist
sjálfur mannlegu holdi, lifir meðal mannanna hér á
jörðunni, til að draga hjörtu þeirra til sín með afli
kærleikans.
Guð opinberar sjálfan sig í ákveðnum sögulegum
viðburðum. Þessir viðburðir eru nokkuð annars eðlis
en aðrir viðburðir. Andinn, er stýrir gangi sögunnar,
sýnir þar auglit sitt, ef svo má að orði komast. Þessir
sérstöku viðburðir verða eins og hjartapunktar sögunn-
ar, eða eins og fjallstindar, sem gnæfa yfir sléttlendi
hennar. Það er eigi unt að skýra þá eða gjöra sér
skynsamlega grein fyrir þeim með hið vanalega sögu-
lega samhengi fyrir augurn. Þess vegna köllum vér
þá yfirnáttúrlega viðburði. Þeir eru allir trúarlegs
eðlis og vilja komast inn í samvizkur mannanna. Krist-