Aldamót - 01.01.1901, Síða 120
120
með aS fara aS öSrum kosti. Kristindómurinn hvílir
líka allur á sögulegum grundvelli, eins og bent hefir
veriS á hér aS framan. Ef unt væri aS kippa þeim
grundvelli undan trú vorri, mundi hún visna upp og
deyja út.
ÞaS er hvorki mögulegt né heldur viturlegt aS
halda áfram aS berja niSur alla agnúa, sem fyrir
mönnum verSa í biblíunni, þegar hún er skoSuS frá
trúfræSislegu sjónarmiSi. ÞaS er sannfæring mín, aS
ávinningurinn af hinni sögulegu rannsókn, sem hafin
hefir veriö í sambandi viS gamla testamentiS, hafi aS
minsta kosti þann árangur í för meS sér, aS þær bók-
mentir verSi innan skamms almennt skoSaSar frá
sjónarmiSi sögunnar, svo vöxtur og viSgangur og
þroski guSstrúarinnar í Israel verSi mönnum skiljan-
legri en áSur.
Hin kirkjulega barátta vor hefir betur og betur
sannfært mig um þaS, hve nauSsynlegt er aS tala um
kristindóminn og koma öSrum í skilning um hugmyndir
hans frá sjónarmiSi þessarar aldar. MeSal annars hefi
eg sannfærst um þaS á kirkjuþingunum, síSan vér fór-
um aS taka trúfræSisleg efni þar til umræSu. Vér
skiljum þau ekki á því máli, sem oss er gjarnast aS
nota — máli seytjándu aldar guSfræSinnar. Vérgjör-
um þau ekki heldur nokkurum öSrum skiljanleg á því
máli. Menn verSa því aS virSa mér til vorkunnar,
þótt mig langi til aS koma mönnum í skilning um þann
stefnumun, sem hér er fyrir hendi. Vér stöndum hér
andspænis hinu merkilegasta ágreiningsatriöi, sem nú
er til meöal samtíöarmanna vorra.
Heimtar trúin trygging fyrir því, aS hvert orö
biblíunnar sé satt og áreiöanlegt, svo megi taka þaö í