Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 123

123
bæöi bókstafnum og andanum, gott og vel. Látum
hvern gjöra þaö, sem vill og finnur sig til þess knúðan.
En er trú hans nokkuö fullkomnari fyrir þaö?
Sýnir hún nokkuð meiri andans þroska? Ætti sá hinn
sami að fella verð á trú nokkurs annars manns, er í
þessum efnum bindur sig ekki við bókstafinn, en held-
ur sér við andann og ber að öllu leyti jafn-mikla lotn-
ingu fyrirsjálfu trúaratriðinu og hann?
XIII.
Alt nýja testamentið ber þess ljósan vott, að
Kristur og postular hans hafa skoðað gamla testa-
mentið eftir anda þess, en ekki bókstaf. Það sýna
meðal annars tilvitnanir þeirra. Mjög sjaldan tilfæra
þeir orð gamla testamentis höfundanna nákvæmlega
eftir hljóðun þeirra, heldur eftir efninu. Mönnum
hefir talist svo til, að í nýja testamentinu séu tilfærð-
ir ekki færri en 228 staðir úr gamla testamentinu. Af
þeim eru það að eins 53, er standa nákvæmlega heima
við hebreska textann. Oftast er farið eptir grísku sjö-
tíumanna-þýðingunni, sem er mjög ónákvæm og óá-
reiðanleg. I öllum fjöldanum af þessum stöðum, er
hebreski textinn, gríska þýðingin og nýja testamentið
ólík hvað öðru.
Hvarvetna er auðséð, að höfundunum er ant um
andann í viðburðunum, en sýna enga sérlega ná-
kvæmni í ytri smáatriðum. Jafnvel hin blessaða bæn,
faðir-vor, hljóðar ekki alveg eins hjá þeim Matteusi
og Lúkasi. Leturgjörðin á krossinum ekki eins hjá
neinum hinna fjögra, er frá henni segja. Hin síðustu
orð frelsarans, þar sem hann skipar fyrir um skírnina,
ekki alveg eins. Og sjálf innsetningarorð altaris-