Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 136

130
Mjög er þaö einkennilegt fyrir þetta skáld, að kalla
táriö úrgan sal.
Þaö hefir dregið úr skáldheiðri Benedikts Grön-
dal, að hann hefir stööugt gefið mönnum tilefni til að
ætla, að honum standi nákvæmlega á sama, hvort
heldur hann lætur vit eða óvit út úr sér. Samt sem
áður munu allir réttsýnir menn kannast við, að þjóð
vor á honurn heihnikið að þakka. Andlega lífið á meðal
vor hefði verið miklu dauliegra og daprara án hans.
Hann hefir lagt fram sinn skerf og hann hreint ekki lít-
inn til að halda við lýði fjöri og glaðlyndi þjóðar vorrar.
Hún mun lengst eftir honum muna sem æringjanum,
er öllum kom til að hlæja og alt lét upp úr sér renna.
Gáfur hans eru svo fjölbreyttar, að undrum sætir. En
stillingin og samræmið og valdið yfir þessum gáfum er
ekki að sama skapi.
Annars skal hér ekki fleirum orðum um Benedikt
Gröndal farið, þótt hann eigi það vel skilið. Býsna
löng ritgjörð um öll ritverk hans liggur hér fyrir fram-
an mig, sem koma átti í þessum árgangi Aldamóta í
stað þess, sem nú hefir sagt verið. En þegar til kom,
leyfði rúmið það ekki. Þar var reynt til að gjöra
grein fyrir skáldaeinkunnum hans eftir föngum og fella
sanngjarnan og öfgalausan dóm yfir æfistarf hans. En
það verður að bíða seinni tírna, úr því það komst
ekki að í þetta skifti.
Þrjár skáldsögur eru nýútkomnar
Vcstan hafs eftir Einar Hjörleifsson. Kallar
og austan. hann þær Vestan hafs og austan.
Þær eru 154 bls.,prýðilega prent-
aðar á ágætan pappír, svo það er ein hin vandaðasta
bók, er út hefir komið á Islandi að ytra frágangi.
Smekkurinn fyrir því er að færast í vöxt með þjóð vorri.
Það fer ekki að verða til neins að hafa annað en lag-
jega útlítandi bækur á boðstólum. Fyrsta sagan er