Aldamót - 01.01.1901, Page 144
144
Þetta örstutta ágrip af efninu gefur auövitaS mjög
ófullkomna hugmynd um sögur þessar. Engum, sem
les þær meö eftirtekt.dylst það, aö hugsanir höfundar-
ins hafa tekið heilmiklum stakkaskiftum síðan hann
ritaði Vonir. Það er að því leyti eins og að koma
inn í annan heim. Trúin á sigurinn í lífinu er orðin
svo miklu meiri. Hún sýndist þá vera svo sem engin.
Auðvitað fanst Þórdísi lífið oft nokkuð grátt og þoku-
kent og sólskinssnautt. En þó var meðvitundin um
sigurinn, sem hún hafði unnið yfir sjálfri sér, hið lang-
dýrmætasta, er hún átti í eigu sinni. Hún finnur ó-
sjálfrátt, að sá sigur hefir gefið henni réttinn til lífsins.
Það er gjörð einstaklega ljós grein fyrir, hvílíkt óskap-
legt átak sigurinn kostar. Persónur þær, er nefndar
eru í sögum þessum, eru ekki margar. En þær eru
allar eins greinilegar og skýrar í huga manns og fólk,
er maður hefir umgengist um lengri eða skemri tíma.
Fyrir að hafa ritað þessar þrjár sögur er Einar Hjör-
leifsson óneitanlega kominn feti fram úr öllum þeim,
er ritað hafa skáldsögur á íslenzku. Öllum skilst hví-
líkur gróði það væri að eiga margt af svona sögum á
voru máli, hvílíkan þroska það mundi hafa í för með
sér fyrir þjóðina, hvílíkur menningarmiðill skáldskap-
urinn er, þegar hann er látinn standa í þjónustu hins
sanna, góða og fagra. Einar Hjörleifsson á vissulega
miklar þakkir skilið af þjóð sinni fyrir þessar sögur.
Og eg þykist sannfærður um, að hana þyrstir eftir
fleirum.
Eitt einasta mál af öllum hinum
Umrœ&urnar um mörgu, er varða mennina í heild
gamla testa- sinni, er nú verið að ræða með
mentið. nokkurum áhuga af oss Islend-
ingum. Umræðunum um gamla
testamentið og þau atriði, er standa í nánu sambandi
við það, hefir verið haldið áfram með töluverðum