Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 146

14 6
ar álíta biblíufræöingarnir, aö til hafi orðiö á ýmsum
tímabilum, nokkurir að líkindum á fyrra konunga
tímabilinu og geti því einhverjir þeirra verið eftir
Davíö sjálfan, svo sem 18. og 51. sálmurinn. Aftur
kemur nú flestum málsmetandi guöfræöingum saman
um,að 110. sálmurinn, sem svo oft er vitnað til í nýja
testamentinu, sé naumast eftir Davíö, og að mikill
fjöldi sálmanna hafi til orðið eftir herleiðinguna. Að
síðustu bendir höfundurinn á, að allar biblíurannsókn-
irnar og öll sú niðurstaða, sem menn fyrir þær þykj-
ast vera komnir að, rýri ekki gildi gamla testamentis-
ins hið allra minsta. Þvert á móti skiljum vér fyrir
það ljós, er þær hafa varpað yfir sögu ísraels, svo
miklu betur en áður þroska guðsþekkingarinnar hjá
þjóðinni. — Þessi ritgjörð síra Jóns Helgasonar er
rituð með stilling og gætni. Það er leitast við að
sýna fram á þá niðurstöðu, sem biblíufræðingarnir
þykjast nú vera komnir að um aldur hinna ýmsu bóka
gamla restamentisins og engar fullyrðingar gjörðar, er
neinum manni þurfi að falla illa. Nú geta menn farið
að hugsa — og rita, ef þeim sýnist, um það, hvort trú
þeirra muni nokkuð raskast við það, þótt þetta verði
nú ofan á.
Héðan að vestan hefir síra Jóni Helgasyni verið
andæft í Sameiningunni af þeim síra Birni B. Jóns-
syni og síra Jóni Bjarnasyni. Hinn fyr nefndi sýnir
fram á öfgarnar, sem biblíurannsóknin hafi lent út í.
Nefnir hann til þess einkum guðfræðingana Harnack á
Þýzkalandi og Cheyne á Englandi, sem báðir eru nú í
fjarska miklu áliti. Hinn fyrnefndi kemst nokkuð
nærri því að neita guðdómi Krists og hinn síðarnefndi
hefir nú alveg nýskeð í tímaritinu enska: Nineteenth
Century and After (Jan. 1902) kvartað yfir því, að
biblíurannsóknirnar hafi eiginlega hingað til hreyft sig
innan alt of þröngra takmarka. Virðist hann helzt
hallast að ný-fram kominni kenning eftir þýzka biblíu-
fræðinginn Winckler, að þeir Davíð og Sál og Jónat-
an og jafnvel Salómon séu eins konar sólsagna hetjur.