Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 147

i 47
Þaö er hverju orði sannara, að þaö er heilmikiö af
öfgum saman viö þetta. ' Það var alveg rétt af síra
Birni að taka það fram. Fyrir það á hann þökk
skilið. Alt slíkt ættum vér allir að vera fúsir til að
viðurkenna og játa. Á hinn bóginn má engan veginn
kenna allri þessari hreyfing um öfgar einstakra manna.
Það mætti alveg eins kenna Lúter um allar ofstækis-
kenningrrnar, er framsettar voru af einstökum mönn-
um í sambandi við siðbótarkenning hans. Mað-
ur verður ávalt að varast að kasta barninu
út með laugarvatninu. — Síra Jón Bjarnason hefir
sýnt fram á, hve varasamt væri að fjalla um þetta
mál. Það væri svo hætt við, að margir veiktrú-
aðir menn meðal vor stórhneyksluðust og ef til vill
liðu skipbrot á trú sinni. Þetta er líka orð í
tíma talað — sannindi, sem þeir, er líta á ágrein-
ingsmálið sjálft með öðrum augum en síra Jón,
ættu að vera honum stór-þakklátir fyrir að hafa tekið
fram. Það er aldrei talað of varlega. Skoðun-
um, er lengi hafa verið mönnum helgar, eru menn
skyldir til að sýna hina mestu lotningu um leið
og komið er fram með nýjar skoðanir. Vér
eigum ávalt að forðast að meiða tilfinningar ann-
arra, ekki sízt í trúarefnum. Stundum verður samt
ekki hjá því komist. Jafnvel frelsarinn fekk ekki
komið í veg fyrir, að lærisveinarnir hneyksluðust.
Að Júdas svíkur henn og Pétur afneitar honum eru af-
leiðingar af framkomu hans. En kærleikur hans til
mannanna yfirleitt leyfði honum ekki að taka tillit til
þess. Þegar sannleikurinn birtist í einhverri nýrri
mynd, hefir það ætíð hættur og óheppilegar afleiðing-
ar í för með sér. Otal vélar eru fundnar upp, er vinna
það verk, er mikinn mannafla þurfti áður til. Heilir
hópar fátækra daglaunamanna missa við það atvinnu
og standa um stund á berum bakka. Nýlega var farið
að leggja járnbrautir í Kína; við það mistu ótal fá-
tækir Kínverjar, er áður höfðu lifað af að bera vör-
urnar á baki sér yfir landið, atvinnu sína. Þess vegna