Aldamót - 01.01.1901, Blaðsíða 148

148
gjöra þeir uppreist og myröa heilmarga kristniboöa.
Sjálfstæöis-yfirlýsing Ameríkumanna hratt af stað fall-
exinni og frakknesku stjórnarbyltingunni. Siöbót
Lúters haföi heilmargar trúarbragöastyrjaldir í för
meö sér; barátta hans gegn páfakirkjunni vakti svo
margar efasemdir um trúarleg efni hjá ekki svo fáum,
að upp frá því vildu þeir enga kirkju aðhyllast. Samt
sem áður var alt þetta, sem taliö hefir verið, stórnauö-
synlegt, og sumt af því hiö dýrlegasta, er fram hefir
komið í mannkynssögunni. En kærleikurinn á hvar-
vetna að vera augljós, Hann þarf ekki sízt að koma
fram, þar sem hið nýja er aö brjótast til valda gegn
hinu gamla. Sérhver góður maður ætti jafnan að
vera þakklátur fyrir að vera mintur á það og fús til
að kannast við það, sem honum kann að hafa yfirsést
í því efni. — I nánu sambandi við þetta er annað
atriði.sem síra Jón Bjarnason hefir tekið fram, og fyrir
það virðist mér hann einnig eiga miklar þakkir skilið.
Það er um auðmýktina, sem ekki fegrar málstað sinn
um skör fram, og ekki kemur fram með sterkari stað-
hæfingar eða breiðari fullyrðingar en góðu hófi gegnir.
Það liggur svo ofarlega í mannlegu eðli að brjóta gegn
hinu fagra lögmáli auðmýktarinnar, að vér ættum allir
að vera þeim þakklátir, er verða til þess að minna oss
á það. En svo eru það ekki einungis nýjar skoðanir,
er koma skyldu ávalt fram í búningi auðmýktar-
innar gagnvart hinum gömlu, né heldur að eins hin
yngri kynslóð gagnvart hinni eldri. Hið gamla ætti
ekki síður að lúta auðmýktarinnar lögmáli og lifa eftir
því. Það ætti líka að kunna það betur, því það hef-
ir lengur gengið í lífsins skóla.—Umræðurnar um bib-
líuna hafa haft það í för með sér, að alt þetta og margt
annað fleira hefir verið tekið fram, sem gott er og
nauðsynlegt. Eg vona, að þeim verði haldið áfram
með kærleika og stillingu og að þær verði til þess að
auka andlegan þroska þjóðar vorrar. Ritgjörðin í
þessum árgangi Aldamóta tekur við þar sem ritgjörð
síra Jóns Helgasonar hættir og gefur ef til vill ein-