Aldamót - 01.01.1901, Side 149

149
hverjum ofurlítiö umhugsunarefni, þótt ekki sé gengiö
frá henni eins og skyldi, því mátturinn nær oft svo
miklu skemur en viljinn. Hún er eiginlega fyrirlestur,
sem haldinn var á kirkjuþingi síöastliöiö sumar. En
vegna þess, að tíminn var naumur, en málið langt,
var þremur fyrstu köflunum þar slept; svo hefir hitt
veriö dálítiö aukið, til að gjöra alt sem ljósast og auð-
veldast, en öðru aftur vikið við og einstöku at-
riði felt úr. Eg vona, að það verði tekið vel upp, að
tilraun er gjörð til aö gjöra dálitla grein fyrir erfiðu
efni, og fel svo drotni árangurinn.
Dr. Þorvaldur
Thoroddsen:
Landfrœðis-
saga íslands.
Annað hefti af þriðja bindi af
Landfræðissögu íslands eftir dr.
Þorvald Thoroddsen hefir Bók-
mentafélagið gefið út. Virðistsú
saga nú vera komin niður að ár-
inu 1820. Þetta mikla ritverk
hefir ýmsan fróðleik ineðferðis, þó sumum kunni að
þykja hann nokkuð sundurleitur og nokkuð á víð og
dreif. Mesta þýðingu hafa upplýsingar þær um ein-
staka menn, sem hér eru gefnar, lífskjör þeirra og æfi-
starf. Hér eru býsna langir kaflar um ýmsa merka
menn, sem uppi voru síðara hlut 18. og fyrra hlut 19.
aldar. Til dæmis má nefna síra Sæmund Magnússon
Holm, er Bjarni Thorarensen orkti svo fagurlega eftir,
og Magnús Ketilsson, sýslumann í Dalasýslu. En
rækilegast er þó ritað um Svein Pálsson; eru um hann
og æfistarf hans ekki færri en fjörutíu blaðsíður. Er
margt þar mjög fróðlegt og gefur góða hugmynd um
ástandið, sem þá var á landinu. Margur nýtur dreng-
ur og góður maður hefir uppi verið með þjóð vorri, er
mikið hefir á sig lagt og óumræðilega mikla sjálfsaf-
neitun sýnt í starfi sínu og stríði fyrir hag og heillum
fósturjarðar vorrar.