Aldamót - 01.01.1901, Qupperneq 155

155
er saga, er ,,Valur“ nefnist, eftir Þorgils gjallanda,
,,Þau fundust aftur“ eftir Brynjólf Jónsson frá Minna-
Núpi, ,,Svanirnir—sumargestir mínir“ eftir Guðmund
Friöjónsson, ,.Frá alþingi dýranna“ eftir Paul Carus,
þýtt af síra Matthíasi Jochumssyni, auk margs annars.
Dýravinurinn er ágætt rit, einkum handa börnum og
unglingum, en annars öllum, sem vænt þykir um dýr-
in. Hann kemur jafnvel þeim til að þykja vænt um
þau, sem áöur hafa umgengist þau hugsunarlítið og
tilfinningarlaust.
Tveir íslendingar hafa á þessu
Páll Briem: liðna ári ritaS mjög rækilega um
Mentun barna mentun. ÞaS eru þeir Páll
og ungmenna. Briem, amtmaSur á Akureyri og
Einar Hjörleifsson ritstjóri, sem
nú er kominn þangaS líka. AmtmaSurinn gefur út
tímarit, er Lögfrœðingur nefnist; er þaS aSallega um
lögfræSi, löggjafarmál og þjóShagsfræSi. Af því riti
eru nú komnir fimm árgangar. ÞaS er álíka stórt og
Aldamót, en hefir komiS út í tveimur heftum, þangaS
til aS 5. árg. kom allur í einu. Þar hafa staSiS ýmsar
þarflegar og vel samdar ritgjörSir. Þó ber sú ritgjörS
um mentun langt af hinum, er eg nú vildi meS fám
orSum vekja athygli manna á. ÞaS er ein hin ræki-
legasta ritgjörS, er birzt hefir eftir nokkurn Islending
um nokkurt velferSarmál þjóSar vorrar nú langa-lengi.
Hún er feikilega löng og hefSi helzt átt aS koma fram
sem bók út af fyrir sig. Hún byrjar í fyrra hefti 4.
árgangs (1900) og nær yfir 47 bls. ,þess árgangs, held-
ur svo áfram í síSasta árg. (1901) og nær þar yfir 137
blaSsíSur, alls 184. Samt er hún ekki á enda, heldur
er framhald hennar væntanlegt síSar. En öllu þessu
rúmi er vel variS. RitgjörSin byrjar meS löngum inn-
gangi, þar sem sýnt er fram á, hve barnaleg skoSun
og fráleit þaS er, aS íslendingar séu betur mentir,