Aldamót - 01.01.1901, Side 158

Aldamót - 01.01.1901, Side 158
i58 ar. Kenslubækur og kensluáhöld vantar. Til að ráða bót á vandræðum þessum þarf þjóðin nauðsynlega að fá kennaraskóla, er samsvari kröfum tímans. Svo verður að bjóða alþýðukennurum sæmileg laun. Þar næst verður landsjóður að koma upp góð- um og vönduðum skólahúsum um land alt, svo að engin verði sú sveit á landinu, er ekki nái til skóla, og geti fært sér kensluna í nyt svo sem sex mánuði af ári hverju. Þessi kensla verður að vera alveg ókeypis fyrir aðstandendur barnanna. Þá verður að leiða í lög almenna skólaskyldu. Og að síðustu verður að kóróna verkið með því, að skipa mentamálastjórn, er hafi allan veg og vanda af kenslumálum landsins. Finst höf. eðlilegast, að í henni væru stiftsyfirvöldin og svo einn umsjónarmaður, sem ynni alt aðalverkið fyrir nefndarinnar hönd. — Hefir nú þjóðin efni á þessu? Hefir hún efni á að vera framfaraþjóð, eða að eins efni á því að vera afturfararþjóð? ,, Sárast er það, þyngst ólán er það, grátlegastur arfurinn frá á- þjánarárunum er sá, að oss vantar svo marga trú á framfarir þjóðar vorrar. Djúpsæjasti spekingurinn í mannheimi hefir sagt: ,,Ef þér hefðuð trú, þá gætuð þér flutt fjöll“ og ,,trúuðum er alt mögu- legt. “ Það eru einhver glæsilegustu, dýrlegustu orðin, sem töluð hafa verið til mannanna. Og eg efast ekki um, að þau sén sönn. Maðurinn trúir því, sem hann v i 11, og það, sem hann vill, það bæði getur hann og gjörir, ef viljinn er nógu einbeittur. “ Ritgjörð þessi er erindi, sem hr. Einar Hjörleifs- son flutti að tilhlutun Kennarafélagsins í Reykjavík 20. apríl 1901. Það er flutt bæði af hita og niælsku og því sannfæringarinnar afli, sem einkennir höf. bæði í ræðu og riti. Hér er efalaust eitt hið allra-brýnasta velferðarmál þjóðar vorrar. Fyrir utan kristindóm- inn er ekkert annað eins til. Sannfæring mín er sú, að svo framarlega þjóð vor eigi nokkurrar viðreisnar von, verði stórkostleg bylting og breyting frá því, sem nú er, frarn að koma í þessum tveimur stórmálum hennar, kristindómsmálinu og alþýðumentunarmálinu, og eiginlega öllum skóla- og uppeldismálum, frá hinni
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173

x

Aldamót

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Aldamót
https://timarit.is/publication/250

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.