Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1927, Blaðsíða 97

103
rælcl og júfnvel aukið uppskeruna af þeim að mun, þó
vér berwn einvörðungu á þau köfnunarefnisáburð í eitt
eða fleiri ár.
Á þennan hátt ættum vér að geta losað mjög mikið
áburðarmagn til nýyrkju. Ennfremur virðast tilraunir
þessar benda til þess, að ef vér berum á þessi gömlu
tún dálítið af köfnunarefnisáburði auk húsdýraáburð-
arins, munum vér geta omkið afrakstur þeirra að veru-
legum mun, eða fengið um 6 hesta af töðu fyrir hver
100 kg. af Noregssaltpétri.
Þessi skoðun hefur við miklar líkur að styðjast.
Vegna þess, hvernig áhurðarhirðing og áburðarnotkun
vorri er fyrir komið, er mjög líklegt, að tún vor skorti
ávalt tilfinnanlega auðleyst köfnunarefnissambönd, ef
vér bætum! úr þessum skorti, ætti það að örfa gróður-
hraða túnanna svo þau yrðu mun betur við því búin
að taka á móti ýmsum misfellum vorveðráttunnar, svo
sem þurkum og kuldum. Minni hætta yrði þá einnig á
því, að túnin spryttu úr sér, því bæði örfar köfnunar-
efnið blaðvöxtinn en dregur úr blómtayndun jurtanna,
og svo ætti örari spretta að hafa það í för með sér, að
sláttur byrjaði fyr en ella. Vér myndum því fá ekki
einungis meiri uppskeru, heldur einnig betri uppskeru.
Um hagfræðislegu hliðina er dálítið örðugt að segja,
en eg vil þó reyna að skýra hana ofurlítið með einföldu
dæmi:
Bóndi nokkur hefur 20 dagsl. tún, sem gefur 10
hesta af dagsláttu. Nú vill hann auka þetta heymagn
upp í 16 hesta af dagsl. og til þess þarf hann 16 tn. af
þýskuta kalksaltpétri, sem samsvarar Chilisaltpétri að
köfnunarefnisinnihaldi og notagildi. Þessar 16 tn.
kosta, með verðlagi, sem var á þessum saltpétri síðast-
liðið vor, urn 450 kr. Slátturinn á túninu er sá sami og
áður, raksturinn einnig, en þurkun og heimkeyrsla