Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1932, Síða 48

50
um, en þó get eg ekki komist hjá, að minnast lítilshátt-
ar á nokkurar tilraunir, sem gerðar hafa verið með
hvítsmára, en hann er að ýmsu leyti líklegastur af
belgjurtunum til að geta orðið hér að liði vegna þess,
að hann er tiltölulega útbreiddur hér í óræktarjörð, og
má því ganga út frá, að það afbrigði rótarbaktería,
sem lifir á rótum hans, sé hér víða í jarðvegi, ennfrem-
ur gerir hvítsmárinn minni kröfur til ásigkomulags
jarðvegsins, en flestar aðrar belgjurtir og er harðger
og varanlegur. í tilraunum þessum hafa verið notaðar
erlendar smárategundir, því innlendi smárinn er yfir-
leitt svo smávaxinn, að hann nýtur sín illa með fljót-
vöxnum og hávöxnum grastegundum, gefur rýra upp-
skeru og þroskar auk þessa sjaldan fræ svo nokkru
nemi. Tilraunir og athuganir Ræktunarfélagsins sýna,
að það er aðallega þrent, sem hefur veruleg áhrif á
vöxt og viðgang smárans, sem sé: Áburðurinn, sáð-
magnið og sláttutíminn og á þetta alt rót sína að rekja
til þess, hve illa smárinn þolir, að annar gróður vaxi
honum yfir höfuð. Mikil grasspretta getur því dregið
verulega úr vexti hans og jafnvel alveg kæft hann.
Þannig örfar mikill köfnunarefnisáburður grasvöxtinn,
en er smáranum eigi nauðsynlegur.
f eftirfarandi áburðartilraun, sem gerð er á smára-
sléttu, fengu allir liðir tilraunarinnar jafnmikið af
kali og superfósfati, en tveir liðirnir fengu auþ þess
misstóran skamt af saltpétri. Uppskeran í 100 kg. af
heyi pr. ha.
Enginn saltp. 300 kg. saltp. pr. ha. 600 kg. saltp. pr. ha.
47,3 66,7 81,3
Uppskeran af liðnum, sem engan saltpétur fékk, var
nær einvörðungu smáragróður og mundi sá liður tæp-
lega hafa gefið meir en 15-—20 hesta pr. ha., ef smár-
inn hefði eigi verið. Aftur á móti var smárinn svo að