Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1959, Qupperneq 48

50
Er félagið var stofnað, var gert ráð fyrir, að flestir bænd-
ur í Sauðaneshreppi myndu ganga í það, en sú varð þó ekki
raunin á. Aðalstyrkur félagsins var því í Þórshöfn og næstu
bæjum fyrir norðan og sunnan, auk þeirra Þistilfirðinga,
er í félagið gengu. En þótt félagið væri fámennt, var mikið
unnið að jarðabótum á vegum þess frá byrjun, enda not-
færði félagið sér lærdóm og þekkingu búfræðinga þeirra,
er þá komu nýútskrifaðir frá búnaðarskólunum, og tók í
sína þjónustu jarðabótaverkfæri þau, er þeir höfðu lært að
nota og fluttu oft með sér frá skólunum, einkum frá Ólafs-
dal.
Um og eftir aldamótin hafði búnaðarfélagið vinnuflokka
við jarðabóta-vinnu árlega. Fyrsti þessara vinnuflokka var
undir stjórn Jónasar Pálssonar, síðar bónda í Kverkártungu.
Var Jónas búfræðingur frá Ólafsdal, útskrifaðist vorið 1898,
og var við jarðabótavinnu á Langanesi og víðar í allmörg
sumur. Þá var og Guðmundur Vilhjálmsson, frá Ytri-Brekk-
um, síðar bóndi á Syðra-Lóni og kaupfélagsstjóri í Þórshöfn,
nokkur sumur við jarðabótastörf á vegum Búnaðarfélags
Þórshafnar. Var Guðmundur búfræðingur frá Ólafsdal og
útskrifaðist þaðan 1903. Hann notaði fyrstur manna þar
plóg og önnur jarðyrkjuáhöld, er hestum var beitt fyrir.
Vorið 1910 var ráðinn vinnuflokkur með hesta og jarð-
yrkjuverkfæri innan úr Reykjadal. Var verkstjóri flokksins
Árni Jakobsson, síðar bóndi í Skógarseli. Þessi vinnuflokk-
ur vann samfleytt í þrjú sumur að jarðarbótum á Langanesi.
Var sérstaklega unnið mikið hjá Daníel Jónssyni, bónda á
Eiði. Enda mun hann hafa sléttað um 20 dagsláttur á til-
töhdega fáum árum. Á þessum árum vann og annar flokk-
ur jarðabótamanna á Þórshöfn og nálægum bæjum. Kom
sá vinnuflokkur úr Eyjafirði. Verkstjóri var Jón Trampe.
Hafði hann hesta og jarðyrkjuverkfæri og þótti afkasta-
mikill. F.r talið, að liann hafi fyrstur manna sáð þar gras-
fræi. En fyrsta sáðsléttan, sem gjörð var í tíð Búnaðarfélags