Morgunblaðið - 18.04.2001, Page 68

FRÉTTIR
68 MIÐVIKUDAGUR 18. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
GUÐMUNDUR Eyjólfsson skíða-
göngumaður lauk leiðangrinum
„Frá strönd til strandar 2001“ á
föstudaginn langa er hann kom nið-
ur í Vopnafjörð eftir 4 vikna göngu
frá Hornvík á Vestfjörðum. Á
Vopnafirði fagnaði mikill mann-
fjöldi Guðmundi og var haldið kaffi-
samsæti honum til heiðurs og hon-
um færð mynd að gjöf. Guðmundur
mun vera fyrstur manna til að vinna
það afrek að ganga einn síns liðs á
skíðum yfir landið endilangt, frá
Hornvík yfir miðhálendið til Vopna-
fjarðar. Hann segir að gott gengi
sitt megi að sumu leyti rekja til
góðra aðstæðna á hálendinu og
muni þar mest um að ekki skyldi
vera umhleypingasamt.
Þrátt fyrir góðar aðstæður gekk
leiðangurinn ekki þrautalaust því
óveður og meiðsli settu strik í reikn-
inginn hjá Guðmundi. „Daginn sem
ég fór frá Laugafelli, norðan Hofs-
jökuls, skall á óveður með þeim af-
leiðingum að ég var veðurtepptur í
tjaldinu á Sprengisandi daginn eft-
ir,“ segir hann. „Ég fékk síðan upp-
lýsingar um að veðrið yrði slæmt
áfram og því hélt ég áfram kyrru
fyrir. Um nóttina skóf mjög að tjald-
inu og ég þurfti að fara fjórum sinn-
um út til að moka frá því. Þessu
fylgdi talsverð vosbúð því ég kom
alltaf blautur inn í tjaldið eftir
moksturinn. Í ofanálag voru bak-
verkir að hrjá mig eftir óhapp
nokkrum dögum áður svo ég átti
erfitt með svefn í nokkra sólar-
hringa. Þessi eymd olli því að ég
íhugaði að hætta við leiðangurinn
enda hafði mér lítið miðað frá
Laugafelli. Að vel athuguðu máli
ákvað ég þó að gefast ekki upp
nema gild ástæða lægi að baki. Ég
ákvað að taka einn dag í einu og
hugsa ekki um hve langt væri eftir.
Eftir á að hyggja held ég að mistök
mín hafi falist í því að ég fór að
hugsa of langt fram í tímann og
mikla fyrir mér þá vegalengd sem
var eftir til Vopnafjarðar, þegar
leiðangurinn var hálfnaður. Í fjalla-
mennsku og klifri, sem er minn að-
alvettvangur, hugsar maður öðru-
vísi en í svona skíðaleiðöngrum. Þá
er stundum gerlegt að þvinga fram
ferðalok eða hápunkt ferðar og ná
þannig þeim árangri sem óskað var
eftir. Í lengri skíðaferðum þýðir
hins vegar ekkert að gæla við svona
hugsanir og mér lærðist í þessum
leiðangri að nálgast viðfangsefnið
með öðruvísi hugarfari en ég er van-
ur.“
Fékk sleðann í bakið
Óhappið sem minnst var á átti sér
stað rétt áður en Guðmundur kom
að Laugafelli og munaði litlu að illa
færi. „Það var mjög blint þennan
dag og himinn og hauður runnu
saman í eitt. Það er mjög lýjandi að
ganga í svona skyggni og maður
þarf sífellt að líta á áttavitann. Ég
gekk allt í einu fram af brekkubrún
og féll niður brekkuna. Ég féll tvo
metra niður í lækjarfarveg og sleð-
inn kom á eftir mér og skall á mér af
miklum þunga. Höggið var það
þungt að ég missti andann um stund.
Ég marðist á baki en hélt áfram
göngunni. Meiðslin háðu mér lítið á
göngunni sjálfri en þau urðu þess
valdandi að ég átti mjög erfitt með
að hvílast um nætur fyrir verkjum.“
Áður en Guðmundur lagði af stað
í leiðangurinn taldi hann mestu
hættuna stafa af ám sem þyrfti að
vaða. Þegar til kom reyndust þær
hins vegar lítill farartálmi. „Mér var
sagt að það væri mjög snjólétt á há-
lendinu og því óttaðist ég að hafa
engar snjóbrýr yfir árnar. Þegar á
hólminn var komið voru þessar
áhyggjur óþarfar. Þó þurfti ég að
vaða eina á, Arnardalsá, daginn sem
ég kom að Möðrudal. Það var 8 stiga
frost þennan dag og hvergi unnt að
komast yfir ána nema að vaða hana.
Það var ekki um annað að ræða en
afklæðast á snævi þöktum bakk-
anum og fara út í ískalt vatnið sem
náði mér í klof. Ég gat ekki tekið all-
an farangurinn með mér yfir og
þurfti því að selflytja hann í tveim
ferðum. Þetta var því kalt fótabað.“
Ný fjarskiptatækni prófuð
Í leiðangri sínum var Guðmundur
að prófa nýja fjarskiptatækni sem
verið er að þróa með uppsetningu á
endurvarpsstöðvum fyrir Tetra-
fjarskiptakerfið.
„Þetta kerfi gefur ýmsa skemmti-
lega möguleika, t.d. sameinaði tal-
stöðin mín kosti GSM-síma, tal-
stöðvar og GPS-staðsetningartækis.
Þannig var sjálfkrafa hægt að sjá
staðsetningu mína um leið og ég
kveikti á tækinu án þess að ég væri
að gefa hana sérstaklega upp. Þetta
kerfi reyndist mjög vel og ég var
lengstum í sambandi. Að auki var ég
með VHF-talstöð sem gaf mér kost á
því að fara inn á Tetra-kerfið um
svokallaðar VHF-gáttir. Í þessum
leiðangri var einnig verið að prófa í
fyrsta sinn netlausn á ferilvöktun,
sem þýðir að hægt var að fylgjast
með staðsetningu minni á Netinu
allan leiðangurinn. Með þessari fer-
ilvöktun sjá menn mikla möguleika
fyrir sér í framtíðinni á sviði ferða-
mennsku. Þannig verður hægt að
fylgjast með ferðamönnum og ef
upp koma vandræði þarf ekki að
eyða tíma í leit, heldur þarf einungis
að sækja þá.“
Góðar viðtökur á Vopnafirði
Guðmundi var vel tekið á Vopna-
firði þegar hann náði takmarki sínu
á föstudaginn langa. „Ég fékk alveg
stórkostlegar viðtökur á Vopnafirði.
Mér var sagt að menn hefðu ekki séð
eins stóra skrúðgöngu í bænum í
mörg ár,“ segir hann og á þar við
fylgd heimamanna síðasta spölinn.
„Það var mikið af fólki saman-
komið til að taka á móti mér í fal-
legu veðri. Við héldum síðan niður í
félagsheimili þar sem tekið var á
móti mér með veitingum og mér
færð mynd að gjöf eftir Mayers frá
1836 af Drangakletti, aðalinnkom-
unni í bæinn.“
Eftir stendur sögulegur leiðangur
sem mun líklega seint gleymast
Guðmundi, ekki síst augnablikið
þegar hann gerði sér grein fyrir því
að draumurinn var að rætast eftir 4
vikna puð.
„Það var mjög eftirminnileg
stund þegar ég var staddur uppi á
Urðarfjalli og átti stutt eftir niður
að Vopnafirði. Ég sá hafflötinn fyrir
framan mig og gerði mér grein fyrir
því að ég væri að koma niður að
strönd hinum megin á landinu.
Þetta var ólýsanleg tilfinning og ég
var glaður yfir því að hafa þraukað
erfiðar stundir í leiðangrinum,“ seg-
ir hann.
Vel heppnuðum skíðaleiðangri Guðmundar Eyjólfssonar lokið
„Ákvað að taka
einn dag í einu“
8 stiga frost var þegar Guðmundur óð klofdjúpa Arnardalsána.
Fjöldi Vopnfirðinga fylgdi Guðmundi síðasta spölinn inn í bæinn.
Ljósmynd/Guðmundur Eyjólfsson
Tjaldið var heimili Guðmundar í einn mánuð og reyndist gott skjól í óveðrinu á Sprengisandi.