Morgunblaðið - 19.05.2001, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
✝ Gunnar Már Ing-ólfsson mjólkur-
fræðingur fæddist
24. desember 1944 á
Sauðárkróki. Hann
lést 11. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Unnur
Hallgrímsdóttir hús-
móðir, f. 8.1. 1918,
d. 20.10. 1976, og
Ingólfur Nikódem-
usson húsasmíða-
meistari, f. 5.7.
1907, d. 31.7. 1991.
Systkyni Gunnars
eru: Jónína Björg, f.
27.12. 1938, Bragi Örn, f. 27.3.
1940, Þráinn Valur, f. 9.9. 1941,
Hallgrímur Þór, f. 23.9. 1946, Ing-
ólfur Geir, f. 10.12. 1950, Jón
Hallur, f. 10.11. 1957, og Anna
María, f. 5.12. 1960. Gunnar
kvæntist 1968, Önnu Sigurbjörgu
Leópoldsdóttur, f. 29.9. 1944, d.
26.6. 1989. Börn þeirra eru Unnar
Þór, f. 11.1. 1968, sambýliskona
hans er Silja Gunnarsdóttir og á
hún eitt barn, og María Sif, f.
17.5. 1971, sambýlismaður hennar
er Björgvin J. Sveinsson og eiga
stundaði þar nám og útskrifaðist
sem mjólkurfræðingur frá Stat-
ens Meieriskole í Þrándheimi
30.4. 1968. Eftir nám settist hann
að á Sauðárkróki og vann hjá
mjólkursamlagi KS til ársins 1978
er hann flutti til Selfoss og vann
hjá Mjólkurbúi Flóamanna. Frá
Selfossi flutti hann til Reykjavík-
ur og starfaði hjá Mjólkursamsöl-
unni í Reykjavík. Hann starfaði
við sjómennsku um tíma og vann
þá m.a. hjá Hafskip hf. í milli-
landasiglingum. Einnig vann
hann hjá Útgerðarfélagi Skag-
firðinga á Sauðárkróki á togurum
þess. Árið 1987 flutti hann aftur
norður í Skagafjörð og settist að
á Sauðárkróki. Hóf hann störf á
sínum gamla vinnustað, Mjólkur-
samlagi KS, og vann þar til
dauðadags. Gunnar starfaði í
ýmsum félagssamtökum, svo sem
Leikfélagi Sauðárkróks, Ung-
mennafélaginu Tindastóli og Kiw-
anisklúbbinum Drangey og var
fyrsti forseti klúbbsins við stofn-
un hans. Einnig starfaði hann
með kirkjukór Selfoss og samkór
Selfoss meðan hann bjó þar. Hann
starfaði í kórum á Sauðárkróki
meðan hann bjó þar og frá árinu
1997 var hann félagi í Karlakórn-
um Heimi.
Útför Gunnars Más fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
þau þrjú börn. Fyrir
átti Anna son, Þórhall
Björnsson, f. 30.3.
1965, Maki Henny
Björnsson og eiga
þau tvö börn. Gunnar
og Anna skildu.
Gunnar Már kvæntist
12. sept. 1998 seinni
konu sinni, Hólmfríði
Ragnarsdóttur, f.
23.9.1950. Börn
Hólmfríðar eru:
Kristján Gíslason f.
27.7. 1969, maki Elín
Gréta Stefánsdóttir
og á Kristján tvö
börn; Anna Pála Gísladóttir, f.
5.6. 1972, maki Eyjólfur Sverr-
isson og eiga þau tvö börn; Styrm-
ir Gíslason, f. 5.7. 1978, sambýlis-
kona Íris Sveinbjörnsdóttir og
eiga þau eitt barn; og Sólveig
Ragna Jónsdóttir, f. 14.2.1988.
Gunnar ólst upp á Sauðárkróki
og lauk hefðbundinni skólagöngu
þar. Á unglingsárum vann hann
ýmis störf til sjávar og sveita og
réðst snemma til starfa hjá mjólk-
ursamlagi Kaupfélags Skagfirð-
inga. Hann fór til Noregs 1964 og
Elsku pabbi minn. Að þú sért far-
inn er eitthvað sem ég á aldrei eftir
að sætta mig við. Minningarnar
streyma fram, minningar sem ég á
og mun alltaf eiga í hjarta mínu.
Þú varst svo ánægður þegar ég
tók þá ákvörðun í ágúst 1989, þá
komin fjóra mánuði á leið, að koma
norður og vera í einhvern tíma og
vinna úr sorginni eftir að mamma
dó þá um sumarið. Þú varst mín
stoð og stytta í gegnum alla með-
gönguna, ásamt Hallgrími bróður
þínum og Sigrúnu konu hans. Ég
fékk að búa hjá þeim þangað til þú
varst búinn að gera húsið klárt sem
þú varst að byggja. Þú varst, eins
og ég, þeim afar þakklátur.
Þú varst svo stoltur þegar ég bað
þig að vera viðstaddur fæðinguna.
Það er ekki á hverjum degi sem
maður fær svona gott boð, sagðir
þú og varst ekki lengi að hugsa þig
um. Arnar kom í heiminn 22. jan.
1990 og þetta var mikill gleðidagur
hjá okkur.
Takk, elsku pabbi, fyrir alla þá
hjálp sem ég og Arnar fengum,
þegar við bjuggum hjá þér í þessi
tæpu tvö ár, eða þangað til ég flyt
yfir götuna í mars 1992 með Arnari
og Björgvin. Þú varst ekki síður
glaður með tengdasoninn, hann
Björgvin, þú vissir að við Arnar
vorum í góðum höndum og þú
fylgdist vel með litlu fjölskyldunni.
Svo bættist við nýr fjölskyldu-
meðlimur hinn 7. ágúst 1993, afa-
stelpan Anna Sif. Þú varst svo glað-
ur þegar ég sagði þér að ég ætlaði
að skíra hana í höfuðið á mömmu.
Í ágúst 1999 fæddist svo Berg-
lind Ýr, sem er að leita að afa
Gunna alla daga.
Hún sá þig síðast 1. maí þegar við
heimsóttum þig á sjúkrahúsið á Ak-
ureyri og hún sat uppi í rúminu hjá
þér og stýrði því upp og niður og þú
hafðir svo gaman af. Hún var svo
ánægð þegar þú opnaðir nammi-
skúffuna og réttir henni súkkulaði-
stykki.
Elsku pabbi, takk fyrir allt. Ég
og fjölskylda mín söknum þín sárt,
en minning þín lifir í hjarta okkar.
Guð geymi þig, pabbi minn.
Þín dóttir,
María Sif.
Í dag er tengdafaðir minn og vin-
ur, Gunnar Már Ingólfsson, borinn
til grafar frá Sauðárkrókskirkju. Í
sorginni rifjast upp minningar um
góðan félaga og vin sem kveður
okkur hér á jarðríki allt of fljótt. Ég
kynntist Gunna Má fyrst 1980 er ég
stundaði sjómennsku á togara, og
Gunni fór einn eða tvo túra með
okkur þá um sumarið.
Seinna byrjuðum við báðir að
byggja okkur hús í Grenihlíðinni,
Gunni í Grenihlíð 24 og ég hinum
megin við götuna, númer 11. Oft
hittumst við og röbbuðum saman,
bárum saman bækur okkar og
spáðum saman í hlutina, lánuðum
hvor öðrum verkfæri og aðstoðuð-
um hvor annan. Ekki grunaði okk-
ur þá að við ættum eftir að tengjast
á þann hátt sem seinna varð. Eftir
að við María Sif hófum sambúð og
stofnuðum heimili í Grenihlíðinni
var Gunni nær daglegur gestur hjá
okkur og veitti okkur styrk og að-
stoð. Gunni var hjá okkur fjölskyld-
unni í Grenihlíð 11 ásamt Unnari
syni sínum nokkur aðfangadags-
kvöld, áður en hann hóf sambúð
með Hólmfríði Ragnarsdóttur.
Gunni var mikill matmaður, og
kokkur góður, enda tók hann alltaf
virkan þátt í eldamennskunni.
Rjúpnasósan hans var ein sú besta
sem ég hef smakkað, og lét hann sig
ekki muna um að hlaupa yfir göt-
una og redda sósunni fyrir okkur,
þótt hann væri í mat heima hjá sér.
Gunni var alltaf tilbúinn að
hjálpa til, hvort sem var við smíðar,
barnapössun eða annað sem til
þurfti.
Stundirnar sem við erum búnir
að eiga saman við bátinn okkar
gleymast mér aldrei. Bras í við-
gerðum og viðhaldi, og veiðiferðirn-
ar hér út í álinn eða út á Reykja-
disk, stundum mok og stundum
ekki branda. Að dorga í rólegheit-
um á spegilsléttum sjónum á sínum
eigin báti, og spjalla saman um hitt
og þetta, eru stundir sem ekki
gleymast. Gunni spurði mig að því
um daginn, þegar ég kom til hans á
sjúkrahúsið á Akureyri, hvernig
það væri með mig, hvort ég ætlaði
ekki að fara að róa? Ég svaraði því
til að hásetinn reri ekki án skip-
stjórans, og við hlógum báðir. En
ég veit að Gunni mun fylgjast
áfram með útgerðinni á UNNI SK.
Því þar átti hann góðar stundir,
hvort sem hann var einn um borð
eða með okkur hinum eigendunum.
Veikindi Gunna stóðu stutt og
ótrúlegt að þessi illvígi sjúkdómur
næði að fella jafnsterkan mann og
Gunni var á svo stuttum tíma. En
nú verðum við sem eftir lifum að
snúa bökum saman og styrkja
hvert annað í sorginni.
Ég vil þakka tengdaföður mínum
og vini, Gunna Má, fyrir allt það
sem hann hefur gert fyrir mig og
fjölskyldu mína. Guð blessi hann og
veiti honum frið.
Björgvin.
Í dag kveð ég elskulegan mág
minn og vin, Gunnar Má.
Minningarnar streyma fram í
hugann á stundum sem þessari, en
Gunni eins og við kölluðum hann í
daglegu tali var nær daglegur gest-
ur á heimili okkar og alltaf jafn vel-
kominn. Það var rennt á könnuna
og spjallað. Minningaleiftur; af
okkur í berjamó eða við kartöflu-
rækt, sláturgerð, laufabrauðsgerð
að ógleymdum veiðisögum af Skag-
anum, við eggjatínslu í Nesinu og
ferðum með karlakórnum Heimi.
Þetta eru okkur ógleymanlegar
minningar.
Þorrablót á Skaganum þar sem
ekkert var sjálfsagðara en að koma
með og passa Hallgrím litla nokk-
urra vikna gamlan og lesa svosem
einn reyfara á meðan. Einnig er
mér minnisstæð ferð okkar saman
austur í Þistilfjörð til foreldra
minna sumarið 1992.
Þín verður sárt saknað um ókom-
in ár. Það verður ekki glímt á Skag-
anum framar við litla veiðimenn
eða róið til fiskjar fram á fjörð með
þig í brúnni. Barnungar sálir hér
heima skilja ekki af hverju Gunni
birtist ekki eins og vanalega. Að-
fangadagur jóla mun renna upp en
verða öðruvísi, það vantar afmæl-
isbarnið. Það er svo ótal, ótal margt
sem breytist og verður aldrei eins.
Kæri vinur, nú er komið að leið-
arlokum, alltof fljótt. Þitt stríð var
stutt og snarpt en þú tókst því með
æðruleysi og kvaddir þennan heim
jafn hljóðlega og þú gekkst um
hann.
Ég veit að sá sem öllu ræður hef-
ur tekið á móti þér og umvafið þig
hlýju sinni og ljósi.
Það var mér mikil gleði að fá að
kynnast þér og minning um sér-
stakan mann, hlýjan og einlægan,
lifir. Hafðu þökk fyrir allt.
Öllum ástvinum hans sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Þín mágkona,
Aðalbjörg.
Kveðja frá félögum í
Kiwanisklúbbnum Drangey
Gunnar tók virkan þátt í stofnun
Kiwanisklúbbsins Drangeyjar þeg-
ar klúbburinn var stofnaður í maí
1978 og var hann fyrsti forseti
klúbbsins. Hann fluttist síðan fljót-
lega til Selfoss, til starfa hjá Mjólk-
urbúi Flóamanna, og gekk þá til
liðs við Kiwanisklúbbinn Búrfell á
Selfossi og starfaði í honum um
tíma. Eftir að hann fluttist aftur til
Sauðárkróks gekk hann í Kiwanis-
klúbbinn Drangey á nýjan leik og
gegndi þar ýmsum nefndar- og
trúnaðarstörfum. Það var mjög
gott að vinna með Gunnari, hann
var mjög jákvæður og hress, alltaf
reiðubúinn að taka að sér störf fyrir
klúbbinn, fara í fisksölu í sveitina,
undirbúa jólaböll fyrir börnin og
fleira sem til féll.
Við félagarnir í Kiwanisklúbbn-
um Drangey kveðjum góðan félaga
og þökkum honum allar samveru-
stundirnar og vottum eiginkonu
hans og fjölskyldu innilega samúð.
Það liðu ekki nema rétt rúmar
þrjár vikur frá því Gunnar Már
Ingólfsson var síðast að störfum á
vinnustað sínum í Mjólkursamlagi
KS á Sauðárkróki þar til illskeyttur
sjúkdómur hafði lagt hann að velli.
Þegar hann leitaði læknis vegna
þess, sem hann og fleiri héldu að
væri eftirstöðvar slæmrar inflú-
ensu, grunaði víst engan að þetta
væri upphafið á hörðu stríði við
andstæðing, sem engu eirir og oft-
ast hefur sigur. Læknavísindin með
alla sína tækni og þekkingu stóðu
ráðþrota, ekkert var hægt að gera
og eftir hart stríð og miklar þján-
ingar lauk ævi Gunnars Más á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
aðfararnótt föstudagsins 11. maí
síðastliðins. Gunnar Már var fædd-
ur á Sauðárkróki á aðfangadag árið
1944 og var því 56 ára er hann lést.
Hann var sonur hjónanna Unnar
Hallgrímsdóttur og Ingólfs Nik-
odemussonar, húsasmíðameistara,
en Ingólfur heitinn var landsþekkt-
ur fyrir störf sín að málefnum
Ferðafélagsins og forystu í hálend-
isferðum.
Gunnar Már hóf ungur störf í
Mjólkursamlagi KS á Sauðárkróki,
fyrst sem verkamaður og nemi og
eftir nám í iðngreininni í Noregi
sem fullgildur mjólkurfræðingur.
Stærstum hluta starfsævinnar
varði hann þar, en fáein ár starfaði
hann hjá Mjólkurbúi Flóamanna á
Selfossi og hjá Mjólkursamsölunni í
Reykjavík við starfsgrein sína.
Gunnar Már tilheyrði því þeim
vaska hópi fólks, sem hefur gert ís-
lenskan mjólkuriðnað að því sem
hann er í dag, en Íslendingar eru í
framvarðasveit hér í Evrópu hvað
varðar vörugæði, vöruþróun og
fjölbreytni í úrvinnslu mjólkurvara.
Nám í mjólkurfræðum er ekki hægt
að stunda hérlendis og má segja að
það hafi í raun tryggt að greinin
hafi á hverjum tíma á að skipa
starfsfólki, sem hefur tiltæka nýj-
ustu þekkingu og tækni, sem völ er
á. Sjóndeildarhringur starfsmanna
mjólkuriðnaðarins íslenska hefur
því aldrei verið þröngur og greinin
því bæði opin fyrir nýjungum og
samhliða ástundað vönduð vinnu-
brögð og aga í rekstri. Gunnar Már
var engin undantekning á þessu
sviði. Faglegur metnaður, vand-
virkni og áhersla á vörugæði og
hreinlæti setti mark sitt á öll störf
hans og auk þess átti hann þess
kost að sinna áhugamáli sínu við
vöruþróun á sviði ferskvörufram-
leiðslu. Átti hann mikinn hlut í þró-
un landsþekktrar framleiðsluvöru í
félagi við skólabróður sinn, jafn-
aldra og vin, Snorra J. Evertsson,
samlagsstjóra.
Gunnar Már var ekki maður
margra orða, óáreitinn og háttvís í
framgöngu. Eins og þeir frændur
margir var hann hagur vel og átti
gott með að sjá hagstæðar lausnir á
hinum ýmsu verkefnum, bæði í
starfi og tómstundum. Gunnars
Más verður saknað á vinnustað sín-
um. Sárastur er þó missir ástvina
hans og fjölskyldu, sem hafa án efa
vonast til að eiga með honum marg-
ar ánægjustundir í framtíðinni,
enda hefði átt að vera framundan
sá tími ævinnar, sem flestum verð-
ur ánægjuríkur í samvistum við
fjölskyldu sína. Þær óskir eiga
félagar hans og vinir því bestar
þeim til handa, að sá sem ræður
komu okkar og brottför í þessum
heimi verði þeim til stuðnings og
styrktar.
Guðbr. Þorkell
Guðbrandsson.
Góður vinur og vinnufélagi til
margra ára er fallinn frá langt um
aldur fram. Í fáeinum orðum vil ég
minnast hans og þakka honum um
leið fyrir stuðning og góða samveru
í gegnum tíðina.
Gunnar Már var drengur góður
og vildi öllum vel, bæði vinum og
vinnufélögum í mjólkursamlagi KS
á Sauðárkróki. Hann reyndist mér
ákaflega vel alla tíð, alveg frá því að
við kynntumst á Freyjugötunni þar
sem við ólumst upp. Hann sýndi
mér mikið trygglyndi á hverju sem
gekk og til marks um það heimsótti
hann mig reglulega er ég lá eitt
sinn á sjúkrahúsi um tveggja mán-
aða skeið.
Á vinnustaðnum sýndi hann
sjúkdómi mínum ætíð sömu um-
hyggjuna. Þá eru minnisstæðar
stundirnar þegar hann kom lengi
vel í heimsókn að kveldi gamlárs-
dags og við fögnuðum nýju ári.
Þó að samskiptin utan vinnu hafi
verið lítil á seinni árum voru þau
þeim mun meiri í samlaginu. Við-
mót hans hafði ekkert breyst þegar
hann kom til starfa þar á ný eftir
nokkurra ára fjarveru. Alltaf mætti
maður góðvild af hans hálfu. Fyrir
allt þetta vil ég þakka þegar komið
er að kveðjustund.
Samstarfsmenn í samlaginu
sakna hans sárt og kveðja hann í
dag með þakklæti í huga. Vinnu-
staðurinn er ekki samur á eftir. Að-
standendum Gunnars Más; eigin-
konu, börnum, barnabörnum og
systkinum, færi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Eiður Birkir Guðvinsson.
GUNNAR MÁR
INGÓLFSSON
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina